tag:blogger.com,1999:blog-16287484121871044792024-03-14T00:21:26.522-07:00My Happy Place...Thoughts. Rants. Expressions. Dreams. So Many Stories To Tell...mamamataylanggamhttp://www.blogger.com/profile/07779999320442300480noreply@blogger.comBlogger9125tag:blogger.com,1999:blog-1628748412187104479.post-69173555977138920292012-08-15T06:18:00.002-07:002012-08-15T06:22:01.971-07:00AUX TRACKER<span style="font-family: "Helvetica Neue", Arial, Helvetica, sans-serif;">"Thank you for calling, how may I help you?"<br />
"Is there anything else, Mr. Davis?"<br />
Mga sampung segundo pa lamang yata ako nakatayo sa may first bay sa floor, pero pakiramdam ko mga dalawang oras na yata akong tulala doon. Ganito pala kapag unang sabak mo sa industriyang ito, nakaka-overwhelm ang mga nakikita mo sa ilang dipa sa harap mo. Oo, kwento-kwento ng mga kaibigan ko na galing na sa ganitong buhay na basta conversant ka sa wikang Ingles ay makaka-survive ka sa gubat na ito. Kaya bitbit ang aking husay (well, hindi naman talaga husay..) at dulas ng dila sa pagi-Ingles, nagbalak akong pasukin ang call center industry at magpanggap sa sarili na interesado sa problema ng iba.<br />
<br />
Interview. Umaga pa lamang nasa opisina na ako sa isang building sa Shaw. Wala pa akong tulog noon dahil kagagaling ko lang sa isang inuman kinagabihan at abot-nguso ang eyebags ko. Mahigit sampu yata kami noon na nakapila sa tapat ng Recruitment counter kung saan kami pinaghintay ng masungit na recruiter. Bakit kamo masungit? Tanungin mo ba naman ng "saan po magpapasa ng resume?" tapos sagutin ka ng "Are you aware that you've just entered an English-Only zone?". Muntikan ko na nga sapakin kahit babae eh, ganitong naghalo ang puyat at amats sa katawan ko eh babarahin ako. Anyway, nang tawagin kami para sa initial interview ay kaagad kaming pinapasok sa isang maliit na opisina 'di kalayuan sa recruitment counter. Tatlo kaming pinagsabay-sabay noon, at dalawa sa amin ang tagaktak ang pawis -- ako at yung katabi ko. Nang magsimula ang talakayan (naks, ang lalim lang), nalaman ko na ang kapwa kong pawisan ay first time call center applicant din. Balu-baluktot ang pananalita niya at parang si Jimmy Santos lang ang kausap ng recruiter, kaya alam ko na kaagad na matsu-tsugi itong katabi ko. Sumunod na tinawag ay yung katabi niya. 'Telling about yourself' pa lang, pasikat na ang loko. Kesyo three years na daw siyang call center agent sa apat na centers na pinasukan niya, kesyo kabisado na daw niya ang do's and don't sa nasabing industriya. Nang tinanong nga ng recruiter kung bakit di na lang siya mag-apply for higher posisyon, sinagot lang niya ng "I really love helping others with their problem. Providing excellent customer service is really my strength in this business." -- Oh di'ba, ang bangis! Inaabangan ko nga kung tatambling siya sa harap sabay opening spiel eh, papalakpakan ko sana.<br />
<br />
Nang ako na ang sasalang sa interview, bigla akong nilamon ng daga sa dibdib ko. Ang kanina lang na kabayong naghahabulan sa dibdib ko, napalitan ng mga hipopotamus na nagpa-Pandango sa dibdib ko. Unang tanong sa akin, ang walang kamatayang tanong na "Tell me something about yourself" ayon sa kababata ko. Iba pala ang feeling kapag lehitimong recruiter na ang kausap mo at hindi ang barkada mong parang tanga lang kung magpanggap na interviewer. Salamat sa kababata kong nagbigay ng mga helpful tips sa ganitong eksena, nalagpasan ko naman ito without breaking a sweat. Kumbaga sa basketball, sa akin bumagsak ang bola pagkatapos ng jumpball. Naging maayos naman ang usapan namin hanggang sa banatan niya ako ng tanong na "how would you describe the color red to a blind person?". Anak ng baklang ninja, saang galaxy niya nahugot ang tanong na iyon? Gusto ko siyang sagutin ng purong tagalog ng "tanga ka ba? sa tingin mo paano malalaman ng bulag kung anong kulay man ang pinagsasabi mo? common sense naman, 'teh! tangampowtek!", pero dahil master ako ng self-control ay sinagot ko na lang siya ng "it's the appropiate color if you're feeling angry. The color red would also fit if you're in love with another person." Oh di'ba ang apt lang? Parang adik lang na suminghot ng katol na binabad sa rugby? Well luckily nakapasa naman ako sa initial interview, computer exam, typing test (maraming salamat sa Counterstrike at Dota sa ilang years ng training sa typing skill ko), at final interview. Sa wakas -- makalipas ng apat na buwan simula nang magbakasyon ako sa pag-aaral dahil sa katamaran, may trabaho na ako!<br />
<br />
Core skills. Petiks mode muna. Inaral namin dito ang tamang pronounciation, enounciation, intonation, liasion at kung anu-ano pang 'sion' na maisip ng mga putragis na 'Kano na ito. Dito nagsimula ang pakikipagkapwa-tao ko sa mga kasama ko at pinagmasdan ko rin kung anu-anong klaseng tao ang makakasalamuha ko sa bago kong pagkakaabalahan sa buhay ko. Hindi pa man ako nakakatagal sa pagkakaupo ko sa training room, nagpakilala kaagad ang isang lalaki sa tabi ko. Ray-ann daw ang pangalan niya. Teka, Ray-ann? Di'ba pambabae 'yun? Nang hindi na niya ako kinakausap at nakatingin sa akin, sinipat kong mabuti ang katabi ko. Malaki ang....braso. Matambok ang....tyan. At may umbok sa....pantalon. Hmm. Kung gago lang akong tao, malamang dinakma ko na dibdib nito at titingnan ko kung sasapakin ba ako nito o jojombagin lang. Balak ko ngang hagisan ng sipa at titingnan ko kung kakawala ang pagiging babae niya. Anyway, mabalik tayo doon sa mga pagkatao. Dahil na rin sa may dugong psychologist o psychotic ang pamilya namin, marunong akong manghula ng pagkatao ng isang tao base sa kinikilos nito. At ito ang aking mga napansin at ihahalintulad ko ito sa account na pinasukan ko -- technical account:<br />
<br />
* Yahoo! Messenger - ito ung mga emoticon ng YM personified. Yung tipong kakwentuhan ka na sa buong buhay niya, pero kahit phone name mo man lang hindi niya alam. Kapag nasa floor na rin sila din ang mga madalas mong makita na mala-Joker ang ngiti kahit na gusto nang magpakatiwakal sa sobrang tanga ng kausap sa phone dahil hindi alam ang simpleng proseso ng Ctrl+C and Ctrl+V<br />
<br />
* Twitter - ito ang mga taong favorite past time ang pagusapan ang buhay ng may buhay. Kapag avail, makikita mo itong pinaguusapan ang lahat ng gawin mong mali sa buhay ng kasamahan nila. Kulang na lang, sampalin ng simbolong hash tag sa pisngi.<br />
* Power Saving Agents - sila ung unang tingin mo pa lang alam mo nang gagawing hotel ang floor lalo na ang sleeping quarters. Bago magsimula ang shift ay makakasalubong mo sila na bagong gising sa pantry at matapos ang shift ay liliko naman ito papunta sa sleeping quarters. Tapos kada oras makikita mo sa floor na humihikab at panay unat sa kinauupuan -- pero pagsapit ng rest days ay buhay na buhay ang dugo at nasa gimikan palagi.<br />
<br />
* Dial-up Connection - ito yung mga tipo ng agents na tumatabo ng Fail pagdating sa QA -- tipong Opening at Closing spiel lang ang itinama sa buong call, minsan nadadale pa ang mga spiels. Kapag tinuruan mo naman ay daig pa ang makalumang paraan ng pagko-connect sa internet, ang dial up connection.<br />
D-UC Agent: "Pare, paano nga pala kapag hindi nago-on yung unit ni customer?"<br />
Ikaw: "Ah, madali lang yan. Ganito ang gawin mo <insert troubleshooting steps>."<br />
D-UC Agent: "Salamat, pare!"<br />
Makalipas lang ang ilang oras sa shift...<br />
D-UC Agent: "Pare, paano nga pala kapag hindi nago-on yung unit ni customer?"<br />
Ikaw: "Katulad lang yan ng kahapon ah? Ganito ulit <insert same troubleshooting steps here>."<br />
Kinabukasan..<br />
D-UC Agent: "Pare, paano nga pala kapag hindi nago-on yung unit ni customer?"<br />
Ikaw (Inis na): Punta ka sa Gilmore sa Cubao, doon ka magtanong...<br />
<br />
* Link-up Connection - sila naman ang tinaguriang "love team" sa floor. Dinaig ang tambalang 'Kimerald' sa tamis at PBB Teens sa lampungan sa floor. Mahirap kasama ang mga ito sa team, lalo na kapag ang buong team ay may ka-love team tapos ikaw lang ang single. Masarap magdildil ng luha sa loob ng madilim na stock room tuwing team building niyo dahil ikaw lang ang walang kayapos. Pero mas mahirap silang kasama kapag nabuwag ang tambalan nila, ipit ka kung kanino ka sasama sa dalawa tuwing lunch. Ang sarap ipasundo kay Satanas ang mga nagma-maasim na hindot na yan.<br />
<br />
* Laptop without cooling fan - sila ang mga agents na pinaglihi kay Incredible Hulk. Konting bara lang ni customer o hindi lang sila maintindihan, liliyab kaagad sa galit. Minsan nga, opening spiel pa lang eh badtrip na kaagad hanggang sa pindutin ang log-off button sa Avaya. Minsan tinanong ko ang nakatabi kong ganitong agent kung bakit mainitin ang ulo niya every call, ito ang sinagot niya sa akin:<br />
"Umuulan eh." Tambling ako eh. Akala ko may kinalaman pa sa mga tala at alignment ng mga planeta ang dahilan niya.<br />
<br />
* Windows 95 - sila ang mga agents na noong kabataan nila ay ang 'in na in' pa ay COBOL language. Hindi pa naiisipan ni Bill Gates na gumawa ng Windows OS, pero ang mga agents na ito ay nagti-thesis defense na sa UST o UP. Ang resulta, parang si Kuya Cesar lang kung magsalita at makapal pa sa CPU ang salamin sa mata. Gasgas din sa kanila ang AUX Bio dahil kasing liit na lang ng munggo ang mga pantog nila at tuwing lunch break ay may naghihintay na nurse para tulungan siya sa pagkain. (Oo alam ko, exaggerated na yung mga pinagsasabi ko. Malay mo lang naman).<br />
<br />
* Windows 8 - sila naman ang kabaliktaran ng nasa taas. Bagong sibol pa lamang sila pero para nang mga anak ng Diyos kung humawak ng tawag. Lahat ng process, alam -- daig pa ang supervisor mo pagdating sa product knowledge. Mangilan-ilan na rin ang nakasalamuha kong ganito, at believe me when I say kahit Batch 1 ka pa tapos sila ay mga Batch 23 pa eh hindi malabong matalo pa niya kayo at makuha ang titulong 'top agent'. Ang sarap dakmain ang mukha sabay sigawan ng 'IKAW NA!'<br />
<br />
* Microsoft Office Help Wizard - kung madalas kang gumawa ng school papers sa MS Word noong estudyante days mo at hindi lang copy paste ang alam mo, kilala mo na siguro kung sino si MOHW. Siya yung makulit na icon (kadalasan Clip ang anyo niya) na hobby ang pakialaman ang bawat word na tina-type mo at naghahanap ng mali sa ginagawa mo -- parang ex ko lang (bitter amputa!). Anyway, pagdating naman sa trabaho ay sila naman ang mga taong mahilig magtanong ng kung ano-ano at paulit-ulit sa iyo. Mapatungkol man sa trabaho o sa personal mo nang buhay. Parang kasama sa job offer nila ang siguraduhing kabisado ang bawat problema ng taong nakapaligid sa kanila. Yung tipong gayahin mo lang ang pose ni Ninoy sa pera at magbuntong hininga ay tatanungin ka na kaagad ng "may problema ka yata?" tas pagpipilitan niya na may problema ka kahit wala naman talaga. Oo na, ikaw na problema ko. Congratulations.<br />
<br />
Okay, tapos na ang paga-analyze ko sa mga kapwa ko ahente at oras na para magtrabaho. First day, tinopak ang Avaya o ang headset ko (di ko maalala kung alin) at hindi ako marinig ni customer. Kahit tadtadrin ko ng opening spiel ang kausap ko ay paniguradong hinding-hindi niya ako maririnig. Gusto kong halikan ang mentor ko noon nang sabihan niya akong mag Aux 5 buong shift dahil 'on hiatus' daw ang Avaya ko. Pero nasira din ang kaligayahan ko nang kinabukasan ay naayos na ito at balik na sa trabaho. Kaya let's rewind -- First day, first call, first misery. Tandang-tanda ko pa ang eksena at date noon (September 6, 2011) nang pasukan ako ng call. Faulty HDD, within warranty pa ang unit, at masarap naman kausap si customer. Sabi niya sa akin, 6 months pa lamang ang computer niya nang atakihin ng mga virus ang HDD niya. So ako naman since nasa warranty period pa si customer, nag-proactively offer ako ng On-site repair kung saan ay dadayuhin siya ng 3rd party technician para ayusin ang computer niya. Sa kasamaang-palad, naka-barge pala ang Trainer namin noon at sinabi niyang hindi pwede ipa-repair ang unit niya dahil customer-induced damage ang virus. Nang bawiin ko ang sinabi ko sa customer ko, doon na nagsimula ang giyera namin hanggang sa na-uwi sa sup call. Ayun, first day at call ko -- nakatikim ako ng first supervisor call at first coaching. FML.<br />
<br />
Speaking of supervisors, hindi bababa sa sampu ang mga na-encounter kong sup calls sa call center life ko. Ilang supervisors na rin ang nakasalamuha ko, may ilang magagaling at karapat-dapat sa pwestong pinanghahawakan nila -- at may ilang minsan magdududa ka sa krebilidad na hinahanap ng kumpanyang pinapasukan mo. Ito yung mga tipong parang tanga lang at props lang ang pagiging Team Leader niya. May ilan din na sagad hanggang bone marrow ang titulo ng TL kaya pati buhay pagibig mo ay papakialaman niya (full support daw siya sa mga teammates niya). At syempre hindi rin mawawala ang mga TL na mahilig mag-power trip ng mga agents niya pero sabaw naman kapag tinanong mo tungkol sa trabaho mo. Hindi ko makakalimutan yung first ever account ko kung saan ay may napa-suspend naming team ang sarili naming TL dahil nagpa-power trip sa mga walang kamuwang-muwang naming mga ka-team. Nang maka-abot itong kwento sa Account Manager namin ay sinuspend niya ang TL namin for two weeks yata hanggang sa nagprisinta nang mag-resign ang tao. Ngayon ang alam ko nasa isang center na rin siya -- malamang doon na naghahasik ng lagim.<br />
<br />
Apat na account (yung una ay hanggang unang araw lang ako ng product training), apat na team leaders, apat na palit ng employee number, apat na pose para sa ID, at dalawang bank account. Ito ang magsa-summarize ng isa't-kalahating taon ko sa industriyang ito. Halos lahat na yata ng race ay nakausap ko maliban sa Hispanic ("I have a problem, ese. Viva La Raza!"); Amerikano (Puti at Sunog), European, Chinese, Koreano, Vietnamese, Australians, at mga kapwa ko Pinoy. Syempre hindi mawawala sa listahan ko ang bespren ng katabi ko sa floor ngayon pero mortal kong kaaway: ang mga Bumbay. Siguro lagpas na sa isanglibo ang mga tawag na nahawakan ko at malamang kalahati ng iyon ay puro misinformation. Maangas sa una at naliligo sa conviction sa una habang nakikipag-away, tapos pagkababa ng phone sabay nalaman na mali pala ang mga sinabi. Callback kay customer at mas maamo pa sa aso ang tono ng pananalita. Kinain ang pride. Busog.<br />
<br />
Ngayon ay patuloy pa rin ang ikot ng mundong ahente sa sentro ng mga tawag ko. Hindi ko alam kung hanggang kailan ako dito, o may magkakamali ba na i-promote ako sa higher position o sa higher chair lang uupo para tanaw kagaad ng supervisor ko kung may kalokohan akong ginagawa. Ayokong manatiling agent habambuhay sa industriyang ito, pero kung parang Takeshi's Castle naman ang labanan sa promotion eh hahayaan ko na lang at bubulong na lang ng sumpang "tutubuan ng pigsa sa ngala-ngala" para sa mga kasabay ko. Basta, bahala na si Batman sa kung anong meron para sa akin sa hinaharap; sa ngayon ay kuntento na ako sa ginagawa ko kung saan boses ang puhunan ko. Sabi nga ng TL ko, darating din tayo sa point kung saan mamimili ka kung anong daan ang pipiliin mo; ang daang malubak at pinabayaan ng MMDA o ang tuwid na daan kung saan si P-Noy ang nagpagawa. I know obvious naman kung alin dapat ang piliin mo, pero hindi ibig sabihin ng may pagpipilian ka ay ikaw mismo ang nagko-kontrol ng magiging resulta ng desisyon mo. Maaaring sa tuwid na daan ka nga pumunta, pero ang resulta palang naghihintay sayo doon eh mabu-burnout ka sa ginagawa mo dahil paulit-ulit na lang. Maaari ding sa lubak na daan ka dumaan kung saan puno ng pighati, hirap at parusa pero pagdating mo sa dulo eh ikaw na pala ang nasa tuktok ng bundok at binabaha ka na ng respeto mula sa mga taong nakapaligid sa iyo dahil sa tatag mo sa buhay. Ikaw na ang bagong "Pacquiao" sa buhay nila, ma-link ka lang kay Ara Mina o kay Krista Ranillo eh kumpleto na.<br />
<br />
Basta, matagal pa iyan. Hindi ko alam kung kailan ang expiration date ko sa trabaho o sa buhay kaya gagawin ko na lang ang lahat ng magagawa ko para masabi ko na ginawa ko namang makabuluhan ang buhay ko kahit hindi ko naka-siping si Angel Locsin. Ika nga eh, 'abangan na lang ang susunod na mga kabanata'. Teka lang, may call na ako. - FIN</span>mamamataylanggamhttp://www.blogger.com/profile/07779999320442300480noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-1628748412187104479.post-65345843907298500012012-06-02T10:44:00.000-07:002012-06-02T10:44:40.442-07:00The Apocalypse<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQH5urzeDUjRb_ERnrDU1Cfxi_8OOi1vFlVfjFO-iNwDpZUOMVYT86_xPSTGhY24mC8YgCVBNSlyAij9ffiSoI1pfeQIRRU8x2Tm3re-DqVJYzh-cq0yXxg6zHdoULXuOf7RvYeJVgb_Lp/s1600/i_m_back.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="362" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQH5urzeDUjRb_ERnrDU1Cfxi_8OOi1vFlVfjFO-iNwDpZUOMVYT86_xPSTGhY24mC8YgCVBNSlyAij9ffiSoI1pfeQIRRU8x2Tm3re-DqVJYzh-cq0yXxg6zHdoULXuOf7RvYeJVgb_Lp/s640/i_m_back.png" width="640" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhC5rRkPW3cLc5sQngLGmm3jFJGrihgVUU0S1Ex63mcx3xiXwIK1UqILvPYzNO7z7VIkd0Tj-5KtGir-UQFZeapHj1w-J8XsWvDSxnj3p32d3DP0K-aBXvYLVQ3JgmLfGNjlgQBmzvet8ic/s1600/6788076842014c83cedadbe6b0ba0314.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><!--[if gte mso 9]><xml> <o:OfficeDocumentSettings> <o:RelyOnVML/> <o:AllowPNG/> </o:OfficeDocumentSettings> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:WordDocument> <w:View>Normal</w:View> <w:Zoom>0</w:Zoom> <w:TrackMoves/> <w:TrackFormatting/> <w:PunctuationKerning/> <w:ValidateAgainstSchemas/> <w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:DoNotPromoteQF/> <w:LidThemeOther>FIL-PH</w:LidThemeOther> <w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian> <w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript> <w:Compatibility> <w:BreakWrappedTables/> <w:SnapToGridInCell/> <w:WrapTextWithPunct/> <w:UseAsianBreakRules/> <w:DontGrowAutofit/> <w:SplitPgBreakAndParaMark/> <w:DontVertAlignCellWithSp/> <w:DontBreakConstrainedForcedTables/> <w:DontVertAlignInTxbx/> <w:Word11KerningPairs/> <w:CachedColBalance/> </w:Compatibility> <m:mathPr> <m:mathFont m:val="Cambria Math"/> <m:brkBin m:val="before"/> <m:brkBinSub m:val="--"/> <m:smallFrac m:val="off"/> <m:dispDef/> <m:lMargin m:val="0"/> <m:rMargin m:val="0"/> <m:defJc m:val="centerGroup"/> <m:wrapIndent m:val="1440"/> <m:intLim m:val="subSup"/> <m:naryLim m:val="undOvr"/> </m:mathPr></w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="true"
DefSemiHidden="true" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="267"> <w:LsdException Locked="false" Priority="0" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Normal"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="heading 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 7"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 8"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 9"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 7"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 8"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 9"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="35" QFormat="true" Name="caption"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="10" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Title"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="1" Name="Default Paragraph Font"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="11" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtitle"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="22" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Strong"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="20" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Emphasis"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="59" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Table Grid"/> <w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Placeholder Text"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="No Spacing"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Revision"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="34" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="List Paragraph"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="29" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Quote"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="30" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Quote"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="19" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Emphasis"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="21" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Emphasis"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="31" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Reference"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="32" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Reference"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="33" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Book Title"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="37" Name="Bibliography"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" QFormat="true" Name="TOC Heading"/> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]> <style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Table Normal";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0in 5.4pt 0in 5.4pt;
mso-para-margin-top:0in;
mso-para-margin-right:0in;
mso-para-margin-bottom:10.0pt;
mso-para-margin-left:0in;
line-height:115%;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:"Calibri","sans-serif";
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;
mso-fareast-language:EN-US;}
</style> <![endif]--> </a></div><div class="MsoNormal" style="font-family: Verdana,sans-serif; margin-bottom: 0.5pt; text-align: justify; text-indent: 0.5in;"><span lang="EN-US" style="font-size: 10.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">April 1, 2012 – probably around past midnight. I found myself watching a movie about a prophecy that’s been passing from generations to generations since what, the <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Mayans </i>decided to end their calendar four days shy before Christmas. Actually, last year ko pa balak panoorin itong palabas na ito pero dahil naging busy sa work for almost a year ay hindi ko matapos-tapos ito (ang naalala kong scene sa palabas na ito bago ko pa panoorin ngayon ay nang mag-landing sila sa <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Yellowstone </i>para hingin ang mapa kay Charlie), pero dahil bumili ng original DVD copy ang nanay ko kagabi ay pinanood ko na rin. At ayun, after 2 hours of catastrophe of apocalyptic proportions, ground-breaking effects, people screaming and running for their lives, at unti-unting pagka-ubos ng mga cast ng palabas (tatlo na lang sa mga kilalang artista ang nabuhay) ay naiwan akong tulala at litong-lito sa palabas na dapat ay magsisilbi kong pampa-antok.</span></div><div class="MsoNormal" style="font-family: Verdana,sans-serif; margin-bottom: 0.5pt; text-align: justify; text-indent: 0.5in;"><span lang="EN-US" style="font-size: 10.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Ang nakakatuwa lang sa palabas na ito ay parang nabasa ko ang eksenang ito sa isang libro na maraming tao ang may akda. Naisip ko nga habang binabalikan ko ang mga eksena na napanood ko ay para lang itong modern-Noah’s Ark-flooded world disaster story na hinaluan ng prophecy para mas lalong kagatin ng tao. Sabi sa propesiyang ito ay sa araw ng December 21, 2012, the world that we all know will come to its end. Magugunaw ang mundo, magkakaroon ng ‘rupture’, o kung ano-ano pang pangyayari na hindi kayang lagpasan ng santinakpan. Hindi ko alam ang buong storya ng propesiyang ito, pero alam ko na ang mga <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Mayan</i> na umupa sa mundong ibabaw ilang libong taon na ang nakakalipas ang nagpanimula nito. Sabi ng iba na mga Mayan daw ay matatalinong nilalang na naisip nila na ang mundo ating ginagalawan ay parang gatas o gamot lang – may expiration date din, at ang best before date na iyon ay ngayong taon na mismo. Marami ding mga tao ang sumunod sa yapak nila at gumawa ng sarili nilang petsa ng araw ng paghuhukom. Fortunately, nalagpasan naman natin lahat ng mga araw na iyon na buhay pa’t humihinga – maliban sa isang petsa.</span></div><div class="MsoNormal" style="font-family: Verdana,sans-serif; margin-bottom: 0.5pt; text-align: justify; text-indent: 0.5in;"><span lang="EN-US" style="font-size: 10.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Kung ako ang tatanungin tungkol sa bagay na ito, malamang tawa lang ang unang maririnig mo sa akin. My Roman Catholic-side would probably tell you that only G<i style="mso-bidi-font-style: normal;">od </i>above knows our expiration date. Sa isang iglap — kapag nayamot Siya sa kabulastugan ng taong nilikha Niya ay baka magpadala ulit Siya ng baha na mas mababa lang ng bahagya sa Mount Everest. Totoo lang, sanay na akong manirahan sa bahaing lugar kaya baka hindi na bago sa akin kung ganoon. But kidding aside, naalala ko sa <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Exodus</i> kahit na ilang taon ko nang hindi binabasa ulit ang <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Bible</i> ay nangako ang <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Diyos </i>na hindi na niya ulit iyon gagawin. Nasa 10 commandments Niya ang utos na ‘bawal magsinungaling’ kaya I’m really hoping na malabong mangyaring hindi Niya iyon tutuparin. Kung scientist-geek opinion ko naman ang palilitawin mo, malamang sampalin lang kita ng mga URL na mula sa <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Wikipedia</i>. To be honest, wala akong maibabanat sa’yo na non-religious opinion dahil una sa lahat ay ipinasasa-DIyos ko na lang ang kapalaran ko at ng mga taong mahalaga sa akin araw-araw. Kung kukunin na Niya ako, siguraduhin lang Niya na busog ako sa explanation kapag nagtanong ako sa Kanya na para bang commercial ng <i style="mso-bidi-font-style: normal;">McDo</i>. Nagbabasa-basa rin naman ako online tungkol sa mga facts at haka-haka ng mga scientist at self-proclaimed ‘prophets’. Minsan naiisip ko na may point din naman sila sa mga nakikita nilang kapalaran natin in the near future pero bigla kong maiisip ang ilang bagay kagaya nito:</span></div><div class="MsoListParagraphCxSpFirst" style="font-family: Verdana,sans-serif; margin: 0in 0in 0.5pt 1in; text-align: justify; text-indent: -0.25in;"><span lang="EN-US" style="font-size: 10pt; line-height: 115%;"><span style="mso-list: Ignore;">o<span style="-moz-font-feature-settings: normal; -moz-font-language-override: normal; font-size-adjust: none; font-size: 7pt; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal;"> </span></span></span><span lang="EN-US" style="font-size: 10.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Wasn’t there a time when the brightest minds on the earth thought or believed that the world was flat?</span></div><div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="font-family: Verdana,sans-serif; margin: 0in 0in 0.5pt 1in; text-align: justify; text-indent: -0.25in;"><span lang="EN-US" style="font-size: 10pt; line-height: 115%;"><span style="mso-list: Ignore;">o<span style="-moz-font-feature-settings: normal; -moz-font-language-override: normal; font-size-adjust: none; font-size: 7pt; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal;"> </span></span></span><span lang="EN-US" style="font-size: 10.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">There is a time when they also believed that the earth is the center of the solar system and not the sun.</span></div><div class="MsoListParagraphCxSpLast" style="font-family: Verdana,sans-serif; margin: 0in 0in 0.5pt 1in; text-align: justify; text-indent: -0.25in;"><span lang="EN-US" style="font-size: 10pt; line-height: 115%;"><span style="mso-list: Ignore;">o<span style="-moz-font-feature-settings: normal; -moz-font-language-override: normal; font-size-adjust: none; font-size: 7pt; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal;"> </span></span></span><span lang="EN-US" style="font-size: 10.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Hanggang ngayon ay hindi pa rin nasasagot ang mysteryo kung paano nawala ang mga dambuhalang dinosaurs that once ruled the earth at kung paano nahati sa anim na continents ang mundo.</span></div><div class="MsoNormal" style="font-family: Verdana,sans-serif; margin-bottom: 0.5pt; text-align: justify; text-indent: 0.5in;"><span lang="EN-US" style="font-size: 10.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Ang mga scientist o matatalinong tao sa mundo – kahit gaano pa sila katalino, ay tao pa rin at posibleng magkamali pa rin sa mga bagay-bagay na inaakala nilang tama at mali. Malay natin, tama pala sila na isang malaking kalokohan ang mga taong nagsasabing magugunaw ang mundo sa taong 2012. At malay din natin, tama pala ang mga ‘propetang’ nagsasabing katapusan na ng mundo ngayong 2012 at hindi lang talaga sila nagkasundo-sundo sa tunay na petsa. Kung ako ang tatanungin, malay natin there’s a teeny tiny possibility na magbago ang lahat at magtagal pa tayo ng ilang taon sa mundo o malusaw kasabay nito sa December – kung sa basketbol nga ay maraming nangyayari kahit 24 seconds na lang sa time clock, siyam na buwan pa kaya bago ang nakatakdang araw? Pero let’s face it, magunaw man o hindi sa December 2012 ay aminin nating hindi talaga okay ang kalagayan ni Mother Earth (and I’m not talking about my Level-2 technical support representative sa opisina). Naging favorite past time na ni Inang Kalikasan ang magpakawala ng lindol sa buong mundo, at kaliwa’t kanan din ang bagyo’t buhawi sa Pilipinas at iba pang parte ng mundo ngayong summer season. Snow na lang ang hinihintay ko na mangyari sa Pilipinas, kumbinsido na ako na “Putang-ina, it’s either may hindi magandang mangyayari sa mundo ngayon o nag-migrate pala kami sa Alaska kagabi pero nakalimutan ko lang”.</span></div><div class="MsoNormal" style="font-family: Verdana,sans-serif; margin-bottom: 0.5pt; text-align: justify;"><span lang="EN-US" style="font-size: 10.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Pero sige, let’s play the ‘Devil-advocate’ game: what if *knocks on wood* magunaw nga ang mundo this coming 12-21-12? Have I lived my two decades here on earth to the fullest, or the ‘foolest’? Oh no, life flashes back. Bigla kong naisip, marami pa pala akong hindi nagagawa sa buhay ko. Sa ngayon habang ginagawa ko itong blog entry ko na ito ay hindi pa ako nakakahawak ng diploma o nakakapag-suot ng itim na toga. Sa ngayon, hindi pa ako nakakasahod ng pang-isang milyong piso ko simula nang magtrabaho ako last December 2010. Siguro kung nasa cartoons tayo ay malamang pumulupot na sa bahay namin ang ‘to-do lists’ ko sa dami ng mga planong hindi pa naisasagawa. Kulang ang 23 years para gawin lahat iyon dahil strict ang nanay ko noong mga unang dekada ko pa lang na mamuhay para payagan akong mag-around the world pagka-retire sa trabaho (actually, hanggang ngayon ay strict pa rin naman siya kahit kaya kong bumiyahe ng Hong Kong mag-isa basta’t may pera). Kulang ang 23 years dahil wala pang tao na bumuo ng pamilya at magkaroon ng apo sa edad na beinte (kung alam ko lang na hanggang 23 years old lang ang itatagal ng buhay ko ay inanakan ko na ang magandang nurse na tumulong sa tumuli sa akin noong 11-12 years old ako). At higit sa lahat, kulang ang 23 years old para patunayan sa sarili ko na may mararating ako sa buhay kahit na wala akong ideya kung paano laruin ang buhay noong mag-kolehiyo ako. Para kasi sa akin ngayon ay ang buhay ay parang laro lang – parang <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Grand Theft Auto </i>to be exact. Dapat alam mo kung paano tapusin ang mga misyon na dinaraanan mo habang lumilipas ang mga oras at taon. At siyempre, may mga side missions din ang buhay kagaya ng pagiging taxi driver just for the hell of it, hanapin ang mga natatagong yaman sa syudad, at iba pang mga katarantaduhan pwede mong gawin kapag burned-out ka na sa kalalaro ng mga misyon. At kapag nagawa mo ng tama at kumpleto ang mga bagay na iyon, 100% ang completion mo sa buhay. Kitam, may positive effect din ang paglalaro ng GTA – hindi ko alam kung bakit galit na galit ang mga aktibista dito.</span></div><div class="MsoNormal" style="font-family: Verdana,sans-serif; margin-bottom: 0.5pt; text-align: justify;"><span lang="EN-US" style="font-size: 10.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Ngayon ay alas-kwatro na ng umaga, dalawang oras na ang nakalilipas nang panoorin ko ang palabas na pakay ko sa usapan ngayo pero nasa isip ko pa rin ang concept ng palabas. Ang sarap murahin ng direktor at sigawan ng “Oo I get the picture, 2012 na ngayon – so what’s your point?”. Ginawa ba ang palabas na iyon para katakutan ko ang pagpatak ng masalimuot na araw na iyon, o para ma-apreciate ko ang buhay na tinatamasa ko ngayon? Ah basta, kagaya ng sinabi ko kanina lang ay ipinapasa-Diyos ko na lang ang lahat. Bahala na siya kung makiki-ride siya sa trip ng mga ‘propetang’ iyon o hahayaan niyang tao na lang mismo ang magiging dahilan ng pagwasak nito. Basta ako, mabubuhay ako ng maayos at hahabulin ko pa rin ang mga pangarap na binuo ko sa mundong ginagalawan ko – kitakits na lang sa December 22, 2012. </span><span lang="EN-US" style="font-size: 10.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: Calibri; mso-bidi-theme-font: minor-latin;">®</span></div><div class="MsoNormal" style="font-family: Verdana,sans-serif; margin-bottom: 0.5pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhC5rRkPW3cLc5sQngLGmm3jFJGrihgVUU0S1Ex63mcx3xiXwIK1UqILvPYzNO7z7VIkd0Tj-5KtGir-UQFZeapHj1w-J8XsWvDSxnj3p32d3DP0K-aBXvYLVQ3JgmLfGNjlgQBmzvet8ic/s1600/6788076842014c83cedadbe6b0ba0314.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhC5rRkPW3cLc5sQngLGmm3jFJGrihgVUU0S1Ex63mcx3xiXwIK1UqILvPYzNO7z7VIkd0Tj-5KtGir-UQFZeapHj1w-J8XsWvDSxnj3p32d3DP0K-aBXvYLVQ3JgmLfGNjlgQBmzvet8ic/s320/6788076842014c83cedadbe6b0ba0314.jpg" width="255" /></a></div><div class="MsoNormal" style="font-family: Verdana,sans-serif; margin-bottom: 0.5pt; text-align: justify;"><br />
</div>mamamataylanggamhttp://www.blogger.com/profile/07779999320442300480noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1628748412187104479.post-20316868204155751712012-06-02T10:35:00.000-07:002012-06-02T10:35:02.017-07:00It's Been A While...<div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: x-small;"> Matagal-tagal na rin akong hindi nakakapag-sulat sa tinagurian kong 'My Happy Place'. Siguro dahil na rin sa marami akong ginagawa at'saka nawalan ako ng internet connection last year (naibalik lang this May) ay hindi na muli ako nakadalaw dito. Ngayon ay hindi ko naman maalala kung paano ko nakumbinsi ang sarili ko na gumising ng ala-una ng madaling araw para lang buhayin ang ilang buwan nang namamayapa kong pahina. Nevertheless, isa lang ang masasabi ko.........</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4jxSvv3KVAIXJJTpsCtIT-VnTax-ogndBwYoXnZwOMXjzdQQVdiatRvdHInBHAwlmkn6m4pOfO2JpGbQkMzcjisNMl3VKwU_e6rC3Mc6kWQCFCvIyKWvsYlYl4LBFQUA068jSTRXWFQ78/s1600/i_m_back.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="150" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4jxSvv3KVAIXJJTpsCtIT-VnTax-ogndBwYoXnZwOMXjzdQQVdiatRvdHInBHAwlmkn6m4pOfO2JpGbQkMzcjisNMl3VKwU_e6rC3Mc6kWQCFCvIyKWvsYlYl4LBFQUA068jSTRXWFQ78/s200/i_m_back.png" width="200" /></a></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: x-small;"><br />
</span></div>mamamataylanggamhttp://www.blogger.com/profile/07779999320442300480noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1628748412187104479.post-88349661113308778512011-07-14T12:40:00.000-07:002011-07-14T12:40:19.925-07:00Ang Mahiwagang Mundo ng Tutuban<div style="font-family: Verdana,sans-serif;"><!--[if gte mso 9]><xml> <o:OfficeDocumentSettings> <o:RelyOnVML/> <o:AllowPNG/> </o:OfficeDocumentSettings> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:WordDocument> <w:View>Normal</w:View> <w:Zoom>0</w:Zoom> <w:TrackMoves/> <w:TrackFormatting/> <w:PunctuationKerning/> <w:ValidateAgainstSchemas/> <w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:DoNotPromoteQF/> <w:LidThemeOther>EN-US</w:LidThemeOther> <w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian> <w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript> <w:Compatibility> <w:BreakWrappedTables/> <w:SnapToGridInCell/> <w:WrapTextWithPunct/> <w:UseAsianBreakRules/> <w:DontGrowAutofit/> <w:SplitPgBreakAndParaMark/> <w:DontVertAlignCellWithSp/> <w:DontBreakConstrainedForcedTables/> <w:DontVertAlignInTxbx/> <w:Word11KerningPairs/> <w:CachedColBalance/> </w:Compatibility> <m:mathPr> <m:mathFont m:val="Cambria Math"/> <m:brkBin m:val="before"/> <m:brkBinSub m:val="--"/> <m:smallFrac m:val="off"/> <m:dispDef/> <m:lMargin m:val="0"/> <m:rMargin m:val="0"/> <m:defJc m:val="centerGroup"/> <m:wrapIndent m:val="1440"/> <m:intLim m:val="subSup"/> <m:naryLim m:val="undOvr"/> </m:mathPr></w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="true"
DefSemiHidden="true" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="267"> <w:LsdException Locked="false" Priority="0" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Normal"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="heading 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 7"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 8"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 9"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 7"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 8"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 9"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="35" QFormat="true" Name="caption"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="10" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Title"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="1" Name="Default Paragraph Font"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="11" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtitle"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="22" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Strong"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="20" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Emphasis"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="59" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Table Grid"/> <w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Placeholder Text"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="No Spacing"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Revision"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="34" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="List Paragraph"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="29" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Quote"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="30" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Quote"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="19" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Emphasis"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="21" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Emphasis"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="31" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Reference"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="32" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Reference"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="33" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Book Title"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="37" Name="Bibliography"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" QFormat="true" Name="TOC Heading"/> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]> <style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Table Normal";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0in 5.4pt 0in 5.4pt;
mso-para-margin-top:0in;
mso-para-margin-right:0in;
mso-para-margin-bottom:10.0pt;
mso-para-margin-left:0in;
line-height:115%;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:"Calibri","sans-serif";
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
mso-fareast-theme-font:minor-fareast;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;}
</style> <![endif]--> </div><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhc_8HBJ5nWf4fqYiLfE7HXDbcUxaEc86y33U2QvxvmpA3HRzfR4_qwbqTJoR9-J-jZ_OAeYsR5BO-NHr2MfKqP5wDjgV2zrglOvpyCmYBNsgEnPii1vzld0qRmSPIiDb_SHOAMKC4DdJnX/s1600/Photo-0179.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhc_8HBJ5nWf4fqYiLfE7HXDbcUxaEc86y33U2QvxvmpA3HRzfR4_qwbqTJoR9-J-jZ_OAeYsR5BO-NHr2MfKqP5wDjgV2zrglOvpyCmYBNsgEnPii1vzld0qRmSPIiDb_SHOAMKC4DdJnX/s640/Photo-0179.jpg" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">The Chaotic World of Divisoria</td></tr>
</tbody></table><div class="MsoNormal" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><i><span style="line-height: 115%;">“Sige lapit lang tatlo-isang daan, t-shirt ng bata! Sige na suki, lapit lang – may tawad pa!”</span></i></span></div><div class="MsoNormal" style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><br />
</div><span style="font-family: Verdana,sans-serif; font-size: x-small;"> </span><div class="MsoNormal" style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: x-small;"><i><span style="line-height: 115%;"><span> </span></span></i><span style="line-height: 115%;">Saan ba natin madalas naririnig yang mga linyang yan na kadalasang ginagamitan pa ng megaphone o mikroponong nakakabit sa karaoke? Gusto mo ba ng clue? Mabaho dito, maputik, masikip, at mga katangian pang binanggit ni Maricel Soriano sa isa niyang pelikula, pero nag-uumapaw pa rin ng tao. Isa pa? Maraming sikat na mall o pamilihan dito sa lugar na ito na talaga nga namang bagsak presyo pero karamihan ay peke o imitasyon lamang. Hindi mo pa rin alam? Malapit ito sa Recto, Doroteo Jose, at University Belt. Tama, isang nagbubukod-tanging pangalan lang ang sagot sa mga sinabi kong clue. Isang lugar na bente-kwatro oras ay dinadagsa ng tao, kahit ano pa ang katayuan nila sa buhay. Isang lugar na bagamat nagkukumahog sa dami ng tao, puno rin ng mga snatcher at mandurugas. Isang lugar na mahigit dalawang dekada ko nang pinupuntahan – Divisoria.</span></span></div><div class="MsoNormal" style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><br />
</div><span style="font-family: Verdana,sans-serif; font-size: x-small;"> </span><div class="MsoNormal" style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: x-small;"><span style="line-height: 115%;"><span> </span>Ayon sa mga nasaliksik ko mula sa internet at sa telebisyon, ang <b>Divisoria</b> o <b>Tutuban</b> ay dating terminal ng tren na noon pa man ay hitik na sa tao at sa mga mangangalakal. DIto nagsisimula ang mga tren ng PNR o <i>Philippine National Railways</i> na bumabiyahe hanggang Bicol. Siguro dahil sa naging matumal ang biyahe at sumikat ang isa pang linya ng tren na LRT o <i>Light Railways Train</i>, nagsara ang nasabing terminal at naging tambayan na lamang ng mga tinderong tinaboy ng mga pulis sa bangketa. Kaya siya tinawag na Divisoria ay nahahati ang lugar na ito sa dalawa, Tutuban na siyang terminal na ngayong gusali na at naging pamilihan ng mga ‘class-A’ na produkto, at isang malaking palengke na madalas dagsain ng tao dahil sa dami at mura ng pamilihan. Ibig sabihin kasi ng Divisoria sa salitang Kastila ay ‘nahati’. Pero kahit saan ka man mapadpad sa dalawang lugar, parehas lang ang mga produkto, presyo, at uri ng mga taong makikilala mo. At kagaya ng Divisoria na ibig sabihin ay nahati sa dalawa, dalawa rin ang maririnig mong bukambibig ng mga mamimili sa Divisoria – ang ‘magkano’ at ang ‘magkano ang last price’. </span></span></div><div class="MsoNormal" style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><br />
</div><span style="font-family: Verdana,sans-serif; font-size: x-small;"> </span><div class="MsoNormal" style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: x-small;"><span style="line-height: 115%;"><span> </span>Mabaho, maputik, masikip – yan ang una kong puna sa Divisoria nang una akong mapadpad doon noong bata ako. Madalas kasi kaming gumarahe gamit ang sasakyan namin sa isang mall sa Tutuban, at pagkatapos naming maglibot sa Tutuban Mall ay tatawid naman kami sa kabilang parte ng Divisoria kung saan dito mo mararanasan ang mga katangiang nabanggit ko. Maganda kasi doon sa Tutuban eh: malamig, kakaunti ang tao kumpara sa labas, at maraming kainan at matatambayan sakaling galit na ang paa mo sa’yo sa kakalakad mo maghapon. Sa labas naman, mainit at masikip dahil hindi lang tao ang makakasalubong mo’t iiwasan, pati mga sasakyan. Pero gayun paman, ‘ika nga ng nanay ko “nandito ang pera”. Sa palengke maraming tinda na ‘di hamak na mas mura kumpara sa loob ng Tutuban mall. Mura din naman sa mall, pero mas malaki ang matitipid mo sa labas. Palagay na nating may natipuhan kang magandang damit sa mall na nagkaka-halagang P250, panigurado sa labas isang daang piso lamang yan. Kailangan mo nga lang ibabad ng isang linggo sa <i>Downy</i> dahil bago mo pa mabili yan ay salo na nito lahat ng polusyon sa Maynila. Sa labas kadalasan nakakaraming bilhin ang nanay ko, at kadalasan ng mga binibili niya ay tela o ‘di kaya’y sinulid. Mga bagay na ikinakakamot ng ulo ng mga lalaking kagaya ko. Pero mayroon tayong kasabihan na ‘sa bawat dulo ng isang bahaghari, may isang palayok ng ginto na naghihintay sa’yo’. Handa kong tiisin ang init at lagkit na nararamdaman ko sa labas dahil palaging sinasabi sa akin ng nanay ko na pupunta kami sa isang gusali doon na LAHAT ay may bentang laruan (oo, hindi ito exaggeration. Ilang palapag yon at lahat yun ay nagtitindi nga ng laruan). Pero sa libong beses naming pumunta doon, isang beses pa lamang ‘ata ako nakaka-apak sa nasabing paraiso ng mga bata at tanging pellet gun lang ang nabili ko doon sa dami ng mga rekwes na hinihingi ko sa nanay ko, manahimik lang ako buong biyahe namin. Pero nang lumaki-laki na rin ako, nakayanan ko na rin ang hirap ng pamimili sa labas. Hindi ko na rin hinahangad na magpunta sa gusaling puno ng laruan sa bawat punta namin doon. Kuntento na ako na bilhan ako ng nanay ko ng damit kapalit sa pagsama ko ng matiwasay sa kanila ng ate ko.</span></span></div><div class="MsoNormal" style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><br />
</div><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://media.tumblr.com/tumblr_l5cbzkd7Mg1qzgmlg.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="265" src="http://media.tumblr.com/tumblr_l5cbzkd7Mg1qzgmlg.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Isang tambak ng mga laruan</td></tr>
</tbody></table><div class="MsoNormal" style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><br />
</div><span style="font-family: Verdana,sans-serif; font-size: x-small;"> </span><div class="MsoNormal" style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: x-small;"><span style="line-height: 115%;"><span> </span>Kasabay ng paglaki ko, nagsulputan ang iba pang mall sa loob ng Divisoria compound. Pero sa lahat ng mga mall na ito, ang pinaka-sikat ay ang <i>168 mall</i> na parang Tutuban mall ang ambiance. Malamig din at may food court na pwede mong pahingahan pagkatapos ng buong araw na pamimili. Yun nga lang, masikip pa rin sa loob nito dahil bukod sa dami ng tao ay makikipot pa ang mga daanan. Halos pareho lang sila ng tinda ng nasa loob ng Tutuban mall at palengke, at halo rin ang presyo nito – may mura, may mahal. At minsan, kapag nakaka-tsamba ka ng malas – may mas mahal pa sa presyo ng nasa kilalang mall sa Pilipinas. Pero ang lubos na ikinatutuwa ko sa mga tinda sa Divisoria ay ang mga produkto nila na kakaiba. Yung tipong kahit ‘di mo masyadong kailangan o yung mga bagay na hindi mo aakalaing totoo pala, meron doon. Halimbawa ng sinasabi ko ay yung minsang nakakita ako ng binebentang <i>shuriken</i> ng isang nagbebenta ng laruan. Oo, shuriken – yung madalas gamitin ng mga ninja sa mga cartoons o palabas na inihitsa nila sa mga kalaban dahil ‘di sila marunong gumamit ng baril kahit na Intsik ang naka-diskubre ng pulbura noong 7<sup>th</sup> century. Natawa naman ako noon, sinong ungas ang bibili noon, si <i>Shintaro</i> o si <i>Naruto</i> ba? Akala ko noon ay laruang shuriken lang at plastic, pero nang lapitan ko aba, kasing talim ng kutsilyo! Hindi pwedeng paglaruan ng mga bata ng basta-basta dahil maari silang makapatay kapag naihagis ito sa kalaro nito. Tinanong ko kung magkano, P2500 daw at pwedeng tawaran ng P2300. Sa totoo lang, natutukso akong bilhin yon sa kadahilanang pwede kong ipagmalaki sa mga kaibigan ko na isa akong <i>Hokage</i>. Pwede ko ring ibato sa pagitan ng mata ng sinumang mangangahas na pasukin ang bahay namin sa gabi. Pero nanghinayang ako sa tu-payb, bukod sa marami pa akong pwedeng bilhin sa dalawang libo’t limang daan ay wala rin ako kahit isang daan.</span></span></div><div class="MsoNormal" style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><br />
</div><span style="font-family: Verdana,sans-serif; font-size: x-small;"> </span><div class="MsoNormal" style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: x-small;"><span style="line-height: 115%;"><span> </span>Speaking of sa dami ng pwedeng bilhin sa pera mo, marami kang mabibili sa Divisoria kumpara sa mga sikat na mall sa syudad. Halimbawa ang pera mo ay isang libong piso: kung sa SM ka magsa-shopping, malamang isang pantalon lang o dalawang damit lamang na branded ang kaya ng pera mo. Pero kung sa Divisoria ka pupunta, kumpleto na ang get-up mo! Magmula sa brip hanggang sa sapatos, pasok yang isang libo mo. At kung magaling kang maghagilap ng mura o tumawad, baka may pangkain ka pa at pangload ng limang araw. Ang pinagka-iba lamang ng SM sa DIvisoria ay ang oras ng pamimili mo. Sa SM kasi o kahit saang mall na pinagmamay-ari ng mga prominenteng tao sa Pilipinas, saglit lang na pamimili mo dahil bukod sa maraming maga-assist sa’yo ay wala ka na ring pera para maglibot at maghanap pa sa buong mall. Sa Divisoria kasi bukod sa marami kang ka-kompitensya sa gamit na gusto mo, pahirapan din sa pakikipag-usap sa mga may-ari ng pwesto. Karamihan kasi ng mga may-ari ay mga Instik, kaya pahirapan sa pakikipag-tawaran. May mga sales lady man sila na Pinay, sa boss pa rin nila iaasa kapag tumatawad ang mamimili. Isang beses sinamahan ko ang kaklase kong mamili ng kanyang pamporma sa opisina at nakakita kami ng magandang polo na long sleeves sa may 168. Ito walang biro, inabot ‘ata kami ng limang minuto bago namin malaman ang binibigay niyang presyo sa amin kung tatawaran namin ang P250 niyang benta ng polo. Paano kasi, ang hirap intindihin ang sinasabi niya na ‘pede’h to’h hunda’h na la’h ya’ na ibig sabihin pala ay ‘pwedeng two hundred na lang yan’. Hindi nga namin alam kung minumura na kami o ano eh dahil ‘di namin alam kung Mandarin ba ang sinasabi niya o Tagalog. At dahil sa bagito kami’t hindi sanay sa mahaba at matagal na lakaran sa Divisoria, tinanggap na lang namin ang alok niyang last price na mula P250 ay nabawasan ng singkwenta. At sa pag-ikot ikot din namin sa paghahanap naman ng maong na pantalon, nakakita rin kami ng parehong polo. Alam mo kung magkano? Isang daan at singkwentang piso lang naman, mas mababa ng isang daan sa binili niya at pwede pang bawasan ang presyo. Umuwi tuloy kaming bad-trip at puno ng panghihinayang.</span></span></div><div class="MsoNormal" style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><br />
</div><span style="font-family: Verdana,sans-serif; font-size: x-small;"> </span><div class="MsoNormal" style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: x-small;"><span style="line-height: 115%;"><span> </span>Pero isang-tabi muna natin ang mga mala-Death March na pag-iikot at mga ‘di maintindihang mga Instik, solb ka pa rin sa pamimili sa Divisoria. Kahit barya-barya lang ang sweldo mo mula sa pagta-trabaho, marami ka pa ring mabibili dito. Kumpleto na kasi dito at ‘di mo na kailangang bumyahe pa ng pagka-layo layo: mula sa mga gulay at prutas hanggang sa mga gamit sa kusina. Marami ka ring makakasalamuha na iba’t ibang uri ng tao – kahit mga maaarteng babae na madapuan lang ng daliri ng pulubi ay naghihihiyaw na ay nakikisiksik sa maputik at mabahong eskinita ng Divisoria. Kailan lang ay nakabalik ulit ako sa Divisoria mula nang samahan ko ang kaklase ko noong Pebrero dito, at napansin kong halos wala pa ring pinagbago ang paborito naming pamilihan ni nanay. Marami pa rin ang mga taong nagkukumahog sa gitna ng kalsada, marami pa rin ang mga tinderang lalapitan ka para bentahan ka ng mga pamatay daga at panali ng aso (nakakapagtakang paano nila nalaman na problemado ka sa mga dagang nagha-house party sa kusina mo at sa asong kahit anong gawin mo ay nakakalabas pa rin ng bahay niyo kahit ipad-lock mo na ang gate), at marami pa ring mga snatcher na nag-aabang ng mga aanga-angang mamimili sa Divisoria. Isa yan sa mga kinakatakot ko tuwing aapak ako sa DIvisoria, ang mga mandurukot. ‘Di baleng mapamahal ako sa pinamili ko, huwag lang pagnaasahan ng snatcher ang cellphone kong pwedeng pamato sa tumbang preso. Kada minuto, palagi kong kinakapa ang bulsa kung saan nakalagay ang wallet at cellphone ko para maka-sigurado ako na nasa akin pa ang mga gamit ko. Nitong huli ko nga lang na punta doon, buong araw kong hindi dinukot ang phone ko sa publiko at kinakailangan ko pang magbanyo at magtago sa isang cubicle para mai-text lang ang girl friend ko. Praning man kung titingnan, pero mas maigi nang magalit ang nobya ko kaysa sa magka-gripo ako ng dugo sa tagiliran at mawalan ng cell phone. Ang nobya, nadadaan sa lambing yan at konting matatamis na salita – ang snatcher kahit mag-alay ka ng tupa at kumain ka ng buhay na manok sa harap niya ay ‘di isasauli ang ninakaw niya sa’yo. Pero buti na lang ay ‘di siya nagalit, imbes ay pinagtawanan pa ang ginawa ko maka-usap lamang siya. Bwiset.</span></span></div><div class="MsoNormal" style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><br />
</div><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://media.tumblr.com/tumblr_ldtzmfEXY11qaqd91.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="300" src="http://media.tumblr.com/tumblr_ldtzmfEXY11qaqd91.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Imagine, nawawala ang anak mong bata at dito mo hahanapin. Good luck!</td></tr>
</tbody></table><span style="font-family: Verdana,sans-serif; font-size: x-small;"></span><div class="MsoNormal" style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: x-small;"><span style="line-height: 115%;"><span> </span>Sa hirap talaga ng buhay, minsan nagtya-tyaga na lamang tayo sa mga simpleng bagay. Hindi na tayo naghahangad ng mga mamahaling bagay: basta naisusuot, basta nagagamit, ayos na ang buto-buto. Nakakatuwa rin sa ugali nating mga Pinoy ang pagiging maparaan. Gagawa’t gagawa tayo ng paraan mairaos lang natin ang isang araw kahit na ang iba ay naliligo na sa pera dahil sa yaman. Pero dahil sa mga simpleng ideya nating mga Pinoy at nakagawa tayo ng isang Divisoria na naging institusyon na sa panahong ito ay naglalapit ang malayong agwat ng pamumuhay ng mga mahihirap at mayayaman – maging ang mga masyadong humble na ‘may kaya’. Kagaya ng pamimili sa DIvisoria, minsan dumarating sa atin ang mga pagsubok mula pakikipag-sapalaran natin sa takbo ng buhay – napuputikan tayo sa matagtag na daan patungo sa buhay na maginhawa, maraming tao tayong nakakasalubong sa daan, may masamang loob na nagna-nais na sirain ang pag-asa natin – pero kung may pasensya lang tayo, kaunting tiyaga, kumpyansa sa sarili, at tiwala sa May Kapal, makakahanap rin tayo ng ginhawa sa dulo. May makikita tayong karton na nakasabit at may nakasulat na ‘isang masaganang buhay kasama ang Panginoon sa halagang 100 na pananampalataya, 100 na kabutihan sa kapwa, at 100 na pagmamahal sa sarili – tapat na po!’. Θ</span></span></div><div class="MsoNormal" style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://multiply.com/mu/ainasrcruz/image/3/photos/upload/300x300/R1pXNgoKCBoAACVavzo1/Image109.jpg?et=5g9MLmFQiMSqdj9XtjUSVA&nmid=71590435" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="http://multiply.com/mu/ainasrcruz/image/3/photos/upload/300x300/R1pXNgoKCBoAACVavzo1/Image109.jpg?et=5g9MLmFQiMSqdj9XtjUSVA&nmid=71590435" width="320" /></a></div><div class="MsoNormal" style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"><br />
</div>mamamataylanggamhttp://www.blogger.com/profile/07779999320442300480noreply@blogger.com0Metro Manila, Philippines14.5833333 120.9666667000000214.3632558 120.85225720000003 14.8034108 121.08107620000001tag:blogger.com,1999:blog-1628748412187104479.post-40304521578259790612011-07-14T12:13:00.000-07:002011-07-14T12:22:19.536-07:00Ano Na Namang Drama Yaaaan: Ang Noon At Ngayon...<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://watermarked.cutcaster.com/cutcaster-photo-100244828-past-present-future-time-loop-concept-on-blackboard.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="426" src="http://watermarked.cutcaster.com/cutcaster-photo-100244828-past-present-future-time-loop-concept-on-blackboard.jpg" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">The <i>Past, Present, </i>and <i>Future </i>-- post-it style</td><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><br />
</td></tr>
</tbody></table><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="font-size: x-small;"> Kanina habang nakikinig ako ng music sa aking mp3 player, biglang tumugtog ang kantang "<i>Eleben-pipty</i>" (or 11:50) na kinompose ng banda namin with our good friend Von Berciles para sa nililigawan niya that time. Kung hindi ako nagkaka-mali, September 2009 pa nangyari yung eskenang pagkanta niya talaga sa girl pero yung video nito ay end of December 2009 na -- kung kailan nag-break na sila noong girl. Ito na rin ang last jam naming magba-banda noong nag-propose siya, after that nagkanya-kanya na muna kaming trip. Unfortunately, kung gaano ka-bongga ang pag-propose niya at pagsagot sa kanya ay siya namang delubyo nang hiwalayan siya three weeks after. Taragis na yan, hindi pa natalo ang best record ko na two years na nanligaw pero two weeks lang ang itinagal. Buhay nga naman, tsamba-tsamba lang yan.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/15OUmb9rNNs?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif; font-size: xx-small;">Music Video namin ng <i>Elebenpipty</i></span></span></span></div><div style="text-align: center;"><br />
</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: left;"><span style="font-size: xx-small;">Ayan 'yung video n'ung kanta. Si Von yung naka-puti (at malamang yung kumakanta) at si JR naman yung gitarista. Sa video, si Von ang nag-gigitara habang si JR naman ang nagli-lead pero sa totoo ay ako talaga yung tumutugtog ng rhythm guitar part (Oops! At yung nasa bandang 1:57, bigla palang na-extra ang drummer naming si Carvin). Kaya nga pala <i>Elebenpipty</i> ang title kasi 11:50 ng gabi namin ginawa ang kantang yan -- birthday ko pa (pero wala siyang kinalaman sa title, sinabi ko lang).</span></div><div style="text-align: left;"><br />
</div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="font-size: x-small;"> Nang matapos ang kanta (Alapaap 'ata yung sumunod), pinatay ko na muna 'yung mp3 player at nag-emo muna sa tabi ng bintana. Naks, parang MTV lang! Anyway, bigla kong naisip na ang tagal na panahon na pala yung nakalipas nang gawin namin yang kantang yan. Birthday ko yun at biglaan lang kasi yan, nag-gitara lang ako ng apat na chords sabay nilapatan ni JR ng lead at ayun -- nagkayayaan nang gumawa ng lovey-dovey na kanta. Grabe, 2009 pa pala yun pero parang kahapon lang na nagwawala kami sa tapat ng bahay namin na parang mga abnoy dahil naka-buo kami ng kanta ng biglaan at mabilisan. Nakaka-miss lang ang mga panahong yun, madalas pa kasi kaming kumpleto at nagkaka-sama kada araw noon. Si Von, isang text mo lang susunduin ka na in a motorcycle. Si JR naman, limang text with kasamang pangungulit ay tatambay na rin yan -- pero susunduin mo siya with Von's motorcycle. Ngayon kasi bihira ko na lang silang dalawa makasama; si Von ay nasa <i>Paranaque</i> na ngayon dahil doon siya nag-aaral samantalang si JR ay busy rin sa kaniyang school works. Ako naman ay abala sa trabaho na kahit sarili kong pamilya na kasama ko sa bahay ay hindi ko na mabigyan ng oras sa sobrang stressed at puyat. At dahil sa ala-ala na yan, parang naging <i>Assasin's Creed's DNA Memory Sequence </i>menu ang isip ko at kumalkal ng mga ala-ala ng kahapon. Teka, ihi muna ako.</span></span></div><div style="text-align: left;"><br />
</div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGgbgQ_AKpYTr3r8IYVpRFjZp5WsFGJT022Milyfeyj-Yb1DOij_4JG2Ql90TwxbJ36prr4eIDgh_1GdIoq8r4q2HvciQdbkZtXBPLDwA1XNle5BpojyCW7aBlPlouFl6RJd-71N5Ve1Af/s1600/myphoto.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="161" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGgbgQ_AKpYTr3r8IYVpRFjZp5WsFGJT022Milyfeyj-Yb1DOij_4JG2Ql90TwxbJ36prr4eIDgh_1GdIoq8r4q2HvciQdbkZtXBPLDwA1XNle5BpojyCW7aBlPlouFl6RJd-71N5Ve1Af/s640/myphoto.jpg" width="640" /></a></div><div style="text-align: left;"><br />
</div><div style="font-family: "Courier New",Courier,monospace; text-align: left;"><span style="font-size: small;"><b>YEAR 2010</b></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="font-size: x-small;"><b> ~ </b>Sa ngayon, 2010 at 2011 muna ang pagku-kumperahin ko dahil dito mas malaki ang pagbabago ko. Anyway, nag-simula ang taon ko sa isang dialouge sa paborito kong tambayan na tindahan -- "<i>Last na 'yosi ko na 'to at no more smoking in 2010!</i>". Well anong nangyari? Wala. Nothing. Nada. Zip. Alam naman natin na isang malaking kabulastugan ang 'New Year's Resolution' na 5% lang ang natutupad, kadalasan ay ang mas madali pa sa 'araw-araw akong hihinga ng oxygen'. Anyway, naalala ko ay nag-aaral pa ako noong time na ito -- third year college 'ata. Hindi na ako magsi-sinungaling -- tamad akong estudyante. Hindi ako gumagawa ng assignments, bihira ako gumawa ng projects, kamote mode ako palagi kapag exam, at higit sa lahat -- tulog ako parati kapag discussion or lecture. At'ska may problema rin ako niyang mga panahon na yan kaya yung tuition ko for Final period ay hindi ko naibayad dahil sa kanya ko naibayad. Hindi ko sinabi sa Nanay ko na hindi ko naibayad ang hoping that she would never find out until the right time (which is never), at ang baon na natatanggap ko for two months ay pinag-internet ko na lang sa kalapit na computer cafe or pinapam-punta ko ng <i>Taft Ave</i> kung saan nag-aaral ang girlfriend ko. Unfortunately, dahil sa isang maling pagtambay pa sa kusina matapos akong kumain, nalaman ng Kuya ko ang nangyari hanggang sa sinabi na namin sa Nanay namin. Ang resulta? Stop na naman ako sa pag-aaral. Pangatlong tigil ko na 'to infairness, parang si Michael Jordan lang na tatlong beses nag-retire. Pero this time desidido akong huwag munang bumalik at maghanap na lamang ng trabaho bilang encoder o call center agent para ako na lamang ang magpapa-aral sa sarili ko. Marami na akong call centers na inapply-an at job fairs na dinaluhan pero mailap ang trabaho sa akin for five months hanggang sa maka-tsamba ako sa isang sikat na call center sa may <i>Mandaluyong</i> para sa Language Skills Training. Two weeks lang ang training pero 500 pesos per week ang allowance mo. What the hell -- sa <i>Bulacan </i>pa ako naka-tira at P150 ang pamasahe ko araw-araw excluded pa ang pangkain tapos P100 ang allowance na sa end of week ko pa makukuha? Anak sa tinapay naman oh! Wala ring nangyari doon,bumagsak ako sa last day evaluation nila. Sa eleven 'ata kaming nag-training, tatlo lang ang pumasa -- at balita ko ngayon ay walang tumagal sa batch namin. After noon ay naghanap ulit ako ng mapapasukan hanggang two weeks after ay may napasukan naman ako. Isa akong Tech Support sa isa pang sikat na call center pero dalawang linggo rin ako dito dahil hindi ko naipasa yung <i>Berlitz </i>assesment nila. After two weeks ulit, nagre-apply ako sa same company at ma-swerteng natanggap ulit ako bilang CSR sa isang non-voiced na account. At dito natapos ang taong 2010 ko.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://prinsipepoldo.files.wordpress.com/2010/02/anatomycallcenter.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="http://prinsipepoldo.files.wordpress.com/2010/02/anatomycallcenter.jpg" width="398" /></a></div><div style="font-family: "Courier New",Courier,monospace; text-align: left;"><span style="font-size: small;"><b>YEAR 2011</b></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="font-size: x-small;"><b> ~ </b>Nagsimula ang taong 2011 ko na masaya at malaki ang pinagka-iba sa nakaraang taon -- may trabaho at may pera. Nakapasa naman ako sa training at sa awa ng Diyos ay tumagal ng lagpas dalawang linggo. At dahil sa trabahong ito ay nadagdagan ang friends list ko sa buhay (pati na sa <i>Facebook!</i>) at nagkaroon ng maraming lakad kasama sila. Sa taon din na ito ako natututong magpahalaga ng pera; kalkulado ang bawat gastos, nagtatabi dahil sagot ko ang tubig at internet, at ang pinaka-O.A ko na talagang nagawa ay manghinayang sa kada pisong mahuhulog sa akin sa kanal o saan mang kadiri na para kunin (i.e tae, dura ng kadiring tao, o sa gitna ng <i>EDSA</i>). Natuto rin akong dumepende sa wrist watch na lagi kong suot kapag umaalis ako ng bahay liban lang kung tatambay lang ako. Unfortunately ulit, hindi rin ako nagtagal sa trabahong ito dahil nag-pull out ang client namin dahil sa undisclosed reasons at mawawalan na kami ng trabaho by the end of August. Hindi pa man natatapos ang buwan (April namin nalaman ang masamang balita), ay marami na ang tinatamad pumasok -- kagaya ko. Nasira ang inaalagaan kong attendance record na walang late or absent nang pumatak ang May -- apat na <i>AWOL</i> sa dalawang cut-off for May. Good thing at wapakels na sila kaya NR na lamang sila sa katarantaduhang pinag-gagawa ko. Luckily, napasa ko naman ang inapply-an kong panibagong account sa tulong ng aking Team Leader at sa August 15 pa ako magsi-simula. Ang tagal pa ano? Kaya ito.........tambay-tambay muna.</span></span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="font-size: x-small;"><b></b></span></span></div><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://a4.sphotos.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-snc6/270448_247107455302866_100000108406672_1151506_3816004_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="400" src="http://a4.sphotos.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-snc6/270448_247107455302866_100000108406672_1151506_3816004_n.jpg" width="266" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif; font-size: xx-small;">Ako po yan :)</span></td></tr>
</tbody></table><div style="text-align: left;"><span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="font-size: x-small;"> All in all, it's been a good two years para sa akin. Although may parehas na nakaka-lungkot na eksena, masaya pa rin ako na nangyari sa akin ang mga yon. Kumbaga, nakatulog..este nakatulong din ito para mas magmature ako habang lumilipas ang panahon. Ampangit naman kung puro magaganda ang mga nangyayari sa buhay ko -- ano ako, anak ng Diyos? At lalo naman kung masasagwa ang mga nangyayari, baka matagal na akong kaluluwa ngayon o kolektor ng laslas sa braso. Anyway, hindi pa tapos ang taong ito pero sana maganda ang maging katapusan nito. Sana magtagal na ako sa bago kong trabaho na tipong ako na yung sumusuko at hindi sila. Sana maging mas matatag at masaya pa kami ng girl friend ko at umabot kami ng tatlong taon o higit pa. Sana kumpleto pa rin ang mga kaibigan ko dito sa Bulacan at hindi magkakawatak-watak bagkus ay madagdagan pa. Sana ay manatiling malusog ang pamilya, si <i>Mama Nhing</i>, at mga kamag-anak ko sa taon na ito at sa mga susunod pang taon. Sana mabuo na ulit ang banda namin at patuloy na mag-ingay sa lugar namin. Marami pa akong mga 'sana' na linya, pero isusulat ko na lang sa <i>Wish Ko Lang</i>.</span></span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="font-size: x-small;"><br />
</span></span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="font-size: x-small;"><br />
</span></span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="font-size: x-small;"><br />
</span></span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="font-size: x-small;">.....so paano, babalikna muna ako sa soundtrip ko ha?</span></span></div><div style="text-align: center;"><br />
</div>mamamataylanggamhttp://www.blogger.com/profile/07779999320442300480noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-1628748412187104479.post-8263463913417902382011-07-12T11:28:00.000-07:002011-07-12T11:28:41.723-07:00Dumaan Ka Ba Sa Pagka-bata?<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEghhkV3ResLF92_Z5li1Khro9VdDaey7201ASfZOE19pL8df5Z0NpqXZYi-dlTg5CVnwI0RgasQC_2BwSbvR1PwamfDna_wvlw0ztNpO-nDCCN9yi7VyOdvHccImgH2gRsY6epvjpl7pfM/s400/patintero.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="424" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEghhkV3ResLF92_Z5li1Khro9VdDaey7201ASfZOE19pL8df5Z0NpqXZYi-dlTg5CVnwI0RgasQC_2BwSbvR1PwamfDna_wvlw0ztNpO-nDCCN9yi7VyOdvHccImgH2gRsY6epvjpl7pfM/s640/patintero.jpg" width="640" /></a></td></tr>
<tr style="color: white;"><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Patintero -<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif; font-size: xx-small;"> </span><span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif; font-size: xx-small;">Dalawang team, yung mga taya naman limited lang ang galaw nila sa mga linya sa kalsada. Ang tanging kelangan nilang gawin ay pigilan makatawid ang kabilang grupo.</span></td></tr>
</tbody></table><div style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="font-size: small;"><br />
<b>TINGNAN KUNG ALIN SA MGA NUMERO DITO ANG TINAMAAN KA:</b></span></div><div style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="font-size: small;">1. Mahilig sa larong langit lupa, at taguan.<br />
2. Naglalaro ng jolen, teks, at pog.<br />
3. Nag babahay-bahayan sa loob ng bahay (Ung ni-rerearrange ung mga upuan etc. at minsan may kumot pa)<br />
4. Nag-papalobo gamit ng sabon sa loob ng banyo tuwing maliligo, minsan dinidikit sa katawan.<br />
5. Tinitignan ang Refrigerator kung mamamatay sa pag-sara.<br />
6. Nag-sasalita sa electric-fan.<br />
7. Binibilang ang mga bituin sa gabi.<br />
8. Nag-tataka na parang sinusundan ata tayo ng buwan.<br />
9. Nagsusulat ng pangalan sa maalikabok na sasakyan, minsan ng aasar pa ng friend gamit ng"Name<3Name"<br />
10. Nag-lalakad sa tiles ng mall, kailangan hindi tatama sa mga guhit ang paa.<br />
11. Kumakain ng nectar ng santan.<br />
12. Kinakagat ang bakal sa lapis para makapag bura.<br />
13. Nag-iiceskating sa bahay gamit ng johnson's baby powder.<br />
14. Gumagawa ng barkong papel at papanoodin sa kanal.<br />
15. Nakapulot ng piso sabay sasabihin sa kaibigan at pamilya.<br />
16. Kinakatok ang barya para bumili sa tindahan<br />
17. Ginawang buntot ng sirena ang punda ng unan.<br />
18. Nag-lalaro sa buhangin ng construction<br />
19. Naglalaro ng salagubang.<br />
20. Nag-papaunahan mag ihip ng kandila kapag natapos na ang brownout.<br />
21. Nagpapapak ng milo.<br />
22. Nagiging gown ang kumot.<br />
23. Kapag butas ang short ng kaibigan, sasabihin sa ibang kaibigan except sa nabutasan at pagtatawanan.<br />
24. Pinagpapatong patong ang mga chess piece, madalas ang rook.<br />
25. Huhuli ng gagamba, ilalagay sa posporo, at pag lalabanin sa stick.<br />
26. Kumukuha ng arateris sa puno.<br />
27. Kinakagat ang kuko.</span></div><div style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="font-size: small;">28. Kapag may magandang laruan ang hindi mo kakilala na bata, titingnan mo siya mula ulo hanggang paa -- or vice versa.</span><br />
<span style="font-size: small;">29. Kapag may kaaway sa barkada, lalapitan ang isang walang kamuwang-muwang na kaibigan at babanatan ng "huwag mong bati si *pangalan*".</span><br />
<span style="font-size: small;">30. Kapag naka-kita ng kotseng kuba (Volkswagen), babatukan ang taong malapit sabay banggit ng "kotseng kuba, peace!"</span></div><div style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><br />
</div>mamamataylanggamhttp://www.blogger.com/profile/07779999320442300480noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-1628748412187104479.post-47324870577590165772011-07-10T10:46:00.000-07:002011-07-14T10:11:57.079-07:00T.G.I.S Presents: Malapit nang magsara ang isang Chicken restaurant, abangan<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLj7SajipaLYyxrJNGQphTlYGQsGHDPzEULvr3i-anXGsW4aGUhCQhyphenhyphenPif8qfF75OEGkZEljxmG26oVVpwZKYo6R3hGS9RxUZiYoeA9oIdancLsgjubGST8D5rWf2U04BkXwkdxttLXJHG/s1600/0164+Mang+Inasal+001+pecho.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="237" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLj7SajipaLYyxrJNGQphTlYGQsGHDPzEULvr3i-anXGsW4aGUhCQhyphenhyphenPif8qfF75OEGkZEljxmG26oVVpwZKYo6R3hGS9RxUZiYoeA9oIdancLsgjubGST8D5rWf2U04BkXwkdxttLXJHG/s320/0164+Mang+Inasal+001+pecho.JPG" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-family: "Courier New",Courier,monospace; font-size: xx-small;">Ang biktima sa masalimuot na kainan</span></td></tr>
</tbody></table><div style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: x-small;"> <span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;">Isang malamig na sabado ng gabi, biglang nagka-yayaan kaming magka-kaibigan na pag-tripan ang bagong promo ng isang sikat na Chicken Inasal restaurant sa may Meycauayan tollgate na </span><b style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;">Buy One-Take One </b><span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;">for only P100 -- bale singkwenta per head. Umuulan noon, at baha sa may amin kaya wala sa balak ko talaga na sumama o hindi kaya'y nakukutuban kong hindi matutuloy ang lakad. Kaya lumabas ako ng bahay kahit baha sa tapat namin para tumambay sa aming paboritong tambayan-slash-tindahan namin, ang </span><i style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;">Irog's Grill </i><span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;">kung aming tawagin. Tindahan lang talaga siya na sari-sari store, although kada quarter yata ng taon ay may bagong attraction na pakulo si Tita. Kagaya last year, nagbebenta na rin sila ng pisbol, kikiam, itlog pugo, at fried siomai na pwedeng pampulutan ng mga nag-iinuman doon. At nang i-pull out nila ang '</span><i style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"><b>Ituhog Mo Pa -- Fishballs YumYum!</b></i><span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;">" idea nila, ginawa naman nilang bagong atraksyon ang videoke-while-you-make-inom sa may garahe 'ata nila.</span></span></div><div style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: x-small;"><br />
</span></div><div style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: x-small;"> Anyway, pagdating ko doon sa may tindahan ay kumpleto ang lahat at naka-porma't jacket pa. Ang matalik na kaibigan kong si Von at si JR, nakasakay sa motor at tila aalis pa. Bakit kaya? Whatshish going on?</span></div><div style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif; font-size: x-small;"> </span><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif; font-size: x-small;"> "<i>Tol! Sasama ka ba?" </i>bati sa akin ni Kathlyn habang papalit sa tindahan with a weird facial expression</span><span style="font-size: x-small;">.</span></div><div style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif; font-size: x-small;"> "Bakit, anong meron?" tanong ko. </span></div><div style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif; font-size: x-small;"> "Inasal daw..." sagot niya.</span></div><div style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify;"><br />
</div><div style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: x-small;"> </span><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif; font-size: x-small;">The hell, gagastos na naman ako? Bumalik ako sa bahay para kunin ang aking trusted ATM card dahil be-beinte pesos na lang ang pera ko sa wallet ko. At nang makuha ko na ang card ko ay lumakad na kami pabalik ng tindahan kung saan naghihintay ang iba. Gamit ang sasakyan ni JanJan, anim kami na nasa loob nito. Mantakin mo, Toyota Altis lang 'ata yung sasakyan pero para kaming sardinas sa loob ng sasakyan -- apat ang nabibilang pa sa Heavyweight division. Makalipas lang ang sampung minuto ay narating din namin ang <i>SaveMore</i> Malhacan branch na malapit sa tollgate. 'Nak naman ng, ang tagal ko na talagang hindi gumagala sa Meycauayan -- mayroon na palang SaveMore na malapit sa amin? Anyway, nagpark na lang ng sasakyan at lumakad na kami sa nasabing restaurant kung saan naghihintay si Von at Jr kasama ang isa pang lalaki na ngayon ko lang nakita pero parang araw-araw na nilang nakikita. At nang ihanda na ng waiter ang mga order naming Chicken Inasal -- Royal Rumble na!</span></div><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgIpea0zw_fhjW1UwsQmNaexd-WssVqhekWsMNJ5D0E10VZDs67rFn35qnziDd1l6MXgS1stxuiz5fkT-TpzAFDI3J1iUSdfbHKGrWIgBbWwKgWbM3l9452RQ5T8WbkZwePfxDx9Q0WDfc/s1600/Chicken+Oil.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgIpea0zw_fhjW1UwsQmNaexd-WssVqhekWsMNJ5D0E10VZDs67rFn35qnziDd1l6MXgS1stxuiz5fkT-TpzAFDI3J1iUSdfbHKGrWIgBbWwKgWbM3l9452RQ5T8WbkZwePfxDx9Q0WDfc/s200/Chicken+Oil.JPG" width="193" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-family: "Courier New",Courier,monospace; font-size: xx-small;">Suka, Chicken Oil, at Toyo</span></td></tr>
</tbody></table><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: x-small;"> <span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;">Noong una, parang nagkakahiyaan pa. Although nagtatawanan at nagke-kwentuhan pa, mahahalata mong itinatago lang ang kasibaan sa katawan. May ibang tahimik na naka-upo sa sulok at kumakain (ako 'yun), may ibang ginawang sabaw ang Chicken Oil (ako ulit 'yun), at may ibang tinitipid ang manok pero tatlong subuan ng kanin (ay, hindi na ako 'yun). Pero nang lumapit ang waiter na nagbibigay ng extra rice sa mga customer, 'agad naming tinawag ito para magpa-lagay. At dahil sa katakawan ng mga nasa bandang kanan (tatlong pinagdikit na mesa ang gamit namin), hindi pa man umaabot sa pangalawang mesa ay ubos na ang kanin. Naku, sinasabi ko sa'yo, para kaming mga evacuees na naghihintay bigyan ng kanin dahil panay tawag namin sa waiter. May isang instance pa nga na naubusan talaga ng kanin at mga anim na minuto 'ata kaming mga nasa pangatlong mesa na naghintay para sa kanin na sinasaing pa 'ata. Lintik kasi 'yung mga nasa unang mesa, kung maka-hingi ng extra rice eh dala-dalawa. First time niyo, o sadyang 'di uso ang kanin sa bahay niyo? Hindi, biro lang -- 'kooow naman masyado kang apektado. Anyway, nang matapos ang kainan (lahat ng jacket ay nakabukas at ang mga sinturong niluwagan), nagka-alaman na kung sino ang masiba sa kainan at kung sino ang mga nakuha pang mahiya. At ang nagwagi -- si JR na nakakain ng isang buong parte ng manok na pecho at pitong kanin. Yep, <b>PITONG KANIN</b>. May halimaw na bulate sa loob ng tiyan niya, pare. Hindi man namin naka-usap ang branch manager, pero na-imagine ko ang hitsura niya sa loob ng kaniyang opisina. Para siguro siyang naluging Instik.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"> Sa mga kasama ko noong araw na 'yun, aabangan ko ulit ang binabalak niyong malupit sa mga susunod na mga Sabado. At oo nga pala, 'di ba kayo nako-konsensya sa mga manok na hindi na muling sinikatan ng araw -- mabusog lang tayo? Baboy naman! </span></span><span style="font-size: xx-small;"><span lang="EN-US" style="font-family: Wingdings; line-height: 115%;">Ü</span></span></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgIa10gnUnCOsIbWUw6l4WBBi5bxoD4IZUu6RD0SEEKYbxkgbmBmChAyb9R02mz6Gem2JsBofMi_uN82Sj3Cvy9oxtVDy85aLCIJMTYmeg0jzrGQRwehSLc6WkBnjTDDnDynDMhFAmC60c/s1600/banned.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgIa10gnUnCOsIbWUw6l4WBBi5bxoD4IZUu6RD0SEEKYbxkgbmBmChAyb9R02mz6Gem2JsBofMi_uN82Sj3Cvy9oxtVDy85aLCIJMTYmeg0jzrGQRwehSLc6WkBnjTDDnDynDMhFAmC60c/s400/banned.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-size: xx-small;">Ang mga taong banned na sa mga all-you-can na restaurant</span></td></tr>
</tbody></table><div style="text-align: justify;"></div>mamamataylanggamhttp://www.blogger.com/profile/07779999320442300480noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-1628748412187104479.post-3099209134976698362011-07-09T12:16:00.000-07:002011-07-09T12:16:13.670-07:00Hupaw! Sigaw Ng Isandaang Halimaw!<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.slashgamer.com/wp-content/uploads/2009/01/rb.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="223" src="http://www.slashgamer.com/wp-content/uploads/2009/01/rb.jpg" width="400" /></a></div><span style="font-size: x-small;"> </span><br />
<span style="font-size: x-small;"> </span><br />
<span style="font-size: x-small;"> Marami sa atin ay nangangarap sumikat -- o kung hindi naman ay kahit makilala lang sa kabilang baranggay. Mapanood sa telebisyon o mapakinggan sa radyo. Mabasa sa magasin ang kanilang talambuhay o kapain ng kapwa musikero ang kanta nila sa songhits (na 30% ay mali ang chords). Nakakatuwang isipin na dati-rati ay isa kang anonimo na wala pa sa sampu ang nakakakilala sa'yo, pero ngayon limang porsyento na sa iyong <em>Facebook </em>account ang kilala mo at kada minuto ay may nagnanais na maging kaibigan ka kahit sa Inernet man lang. Naglitawan na rin ang mga talent shows sa mga istasyon ng telebisyon para sa mga nagna-nais sumikat sa madaling paraan at magkaroon ng limpak-limpak na pera. Pero kaming apat (malapit na sigurong maging lima), wala kaming paki-alam sa mga yan. Basta gumagawa kami ng musika at nakakahawak ng gitara't drums, masaya na kami. Maka-pondo lang kami ng bagong kanta, abot bumbunan na ang ngiti namin. At makagawa lang kami ng bagong kanta, para na kaming naka-iskor sa kama. Well, ako ganyan ang pakiramdam ko -- ewan ko lang sa tatlong yun.</span><br />
<span style="font-size: x-small;"> <em> </em></span><br />
<span style="font-size: x-small;"><em>"Papasok kami sa school ng seven-thirty, sasakay kami sa tricycle na medyo dirty. Pero ayos lang yun basta't makarating kami sa JAICA, kasi doon kami ay laging masaya. Oh ang sarap talaga sa JAICA! Kasi doon kami ay laging masaya. Lalo na 'pag kasama si 'crush', ang oras ko ay nagiging rush. Sa JAICA....."</em></span><br />
<br />
<span style="font-size: x-small;"> Una kaming nagsama-sama noong pagsisimula ng taong 2009 sa isang event sa eskwelahan sa may baranggay namin, ang <em>Cardinal Academy</em>. Doon kasi nag-aaral ang drummer na si Carvin at gitarista naming si Aurelio a.k.a "<em>EgBoy</em>" at trip nilang magwala sa nasabing event, kaya kinontak nila kami ng matatalik kong kaibigan na si Jan Russel (JR) at Von. Sabi sa amin, fifteen minutes lang ang allowed time per band at approximately two songs per band. Una naming plano ay iko-cover namin ang mga kantang Chiksilog ng Kamikazee at The Takes Over, The Breaks Over ng Fall Out Boy dahil ganoon kasi ang boses ng vocalist namin. Noong time na yun, wafakels pa ako na bubuo kami ng banda dahil busy ako sa pag-aaral (actually kakatambay sa mga computer shops at sa library). Una naming pangalan ay 'EgSilog', crossbreed ng pangalan ng gitarista namin at isang kantang iko-cover namin. Isang linggo bago ang event sa Cardinal Academy, biglang nag-back out ang vocalist naming si Von sa di-maalalang dahilan. So problemado kaming apat kung itutuloy pa namin, at iniisip kung pupunta kami ng Quiapo para ipa-kulam ang nagback-out na bokalista. Pero dahil sa nakalista na kami sa mga tutugtog at nakakahiya naman sa dalawang estudyante ng Cardinal dahil mapapahiya sila sa titser nila na may sala kung bakit nagkaroon ng event, nagpumilit pa rin kaming magpraktis kahit walang bokalista. At inalis na namin ang Fall Out Boy sa listahan at pinalitan namin ng Siling Giniling ng Giniling Festival ang iko-cover naming kanta. Nagpalit na rin kami ng pangalan dahil bago na rin ang mukha ng banda namin. Mula sa 'EgSilog' ay naging 'Kuko Ni Badjuju'. Amabaho kung papakinggan ang pangalan, pero bagay siya sa tugtugan naming 'happy metal' (hindi ko alam kung may ganoong genre nga, at palaisipan pa rin sa akin kung paano nabuo ang pangalan ng banda namin). Si JR na lang ang bokalista namin pansamantala at siya rin ang lead guitarist namin. At habang kumakanta ang lidista namin, si EgBoy na siyang rhythm guitarist namin ang sasalo ng lead part na medyo madali habang kami ng drummer (ako nga pala ang bahista ng banda) ay lalakasan ang palo at kampas ng daliri sa strings para maging rhythm ng kanta. Parang Microsoft Windows lang, multi-tasking ang lahat.</span><br />
<br />
<span style="font-size: x-small;"> Dumating ang araw ng paghuhusga, ang araw ng event na tinawag na "Jam And Groove". Halo pala ang nasabing event: may dance competition din pala, kaya salitan ang dalawang paligsahan. Habang nanood nga ako, hindi ko alam kung saan ako magpo-focus -- sa sayawan ba, na magagaling din naman ang mga kalahok o sa tugtugan, na halos lahat ay mga first time umapak sa entablado kagaya namin. Pang-anim 'ata kami noon sa siyam na kalahok, at tsismis pa ay may tatlong kasali na magagaling na talaga't matatanda na. Wala 'atang masalihan na pang-magagaling kaya sa mga baguhan naki-epal. Makalipas ang apat na banda, nilapitan kami ng teacher-slash-producer ng event at sinabing magiging pang-lima na kami dahil nag-back out ang isang banda. Kaya ayun, after ng sumayaw (na hindi ko napansin masyado dahil sa kaba), kami na ang sumalang. It's showtime!</span><br />
<span style="font-size: x-small;"> <em> </em></span><br />
<span style="font-size: x-small;"><em>Pero minsan medyo malungkot ako kapag nakikita ko si 'crush' kasama ang boyfriend nito. Pero ayos lang yun, kasama ko naman ang barkada. Kahit na takot ako kay Tapnio at kay Evangelista....."</em></span><br />
<br />
<span style="font-size: x-small;"><em> </em>Natapos ang unang kanta namin. Marami ang may violent reaction sa pagkatugtog namin ng Chiksilog, hindi kasi pulido ang pagka-kanta ni JR dahil abala siya sa lead ng kanta. Alam naman nating naliligo sa lead ang kantang yun at yun ang isa sa mga paborito kong kanta ng Kamikazee.</span><br />
<span style="font-size: x-small;"> <em>"Magdamag nag-aabang, maglalaro kaya? Ang dalagang nagtatago sa alyas na 'maldita'. Sa dating --*</em><strong>abala sa lead</strong><em>* -- tabi ng tindahan ng magic at sandata...."</em></span><br />
<span style="font-size: x-small;"><em> "Chiksilog, ako ay nahulog -- *</em><strong>abala ulit sa lead part</strong><em>* alam ko nang sikreto mo...."</em></span><br />
<span style="font-size: x-small;"><em> </em>Ganyan na ganyan ang pagkaka-kanta niya sa Chiksilog. Paputol-putol at parang may censorship ang mga sinasabi niya dahil sa mga hinto. Pero nang humirit na kami ng kantang Siling Giniling, na pili lang ang nakaka-alam ng kantang yun maging ang bandang tumugtog, napawi ang pagkahiya namin. Nagawa naman namin ng pulido at may hustisya ang kanta dahil madali itong tugtugin kumpara sa Chiksilog. Drums ang mahirap sa kantang iyun, pero magaling naman ang drummer namin at nagawa niya ng tama ang bawat palo. Natapos kami ng majority ng mga nanonood ay pumapalakpak at sumisigaw. Bago kami bumaba ng stage, tumakbo pa muli ang bokalista/lead guitarist namin sa may mikropono at humirit ng "Good job guys, good job. Bl*w job". Napalingon ang iba sa kanya at napuno ng 'bastos yun ah' ang kapaligiran. Panalo hahahaha!</span><br />
<br />
<span style="font-size: x-small;"> Umuwi ako pagkatapos naming tumugtog. Hinatid ko pa kasi ang mga inuto kong kaklase na manood ng event sa sakayan. At habang naglalakad ako pauwi, nakasalubong ko si EgBoy na may dalang magandang balita. Fourth place daw kami. Tanggap namin na pang-apat kami dahil nga halimaw ang tatlong sumunod sa amin at ginawang Red Horse Musiklaban ang entablado. First time naming magsama-sama at tumugtog pero umangat kami sa apat na nauna na kahit siguro ang iba ay bago pa matutong maglakad ay magkaka-banda na. Kung wala lang ang tatlong nahuli, kami sana ang first place. Not bad. Simula noon, madalas na kaming mag-praktis para mas mapalapit sa isa't-isa at mahasa ang skills namin bilang musikero. Halos lahat 'ata ng studio sa Meycauayan ay natugtugan namin: Rockpile, Maristel, Strums, at yung sa tapat ng SM Marilao na kasing-laki lang ng banyo namin. Sumali na rin kami sa production ng Rockpile at apat na kanta ng Giniling Festival ang kinanta namin. Sumisingit na rin kami at nakiki-jam sa <em>BarKo</em> bar and restaurant malapit sa amin. Isa kasi sa mga banda doon na regular na tumutugtog ay tatay ng drummer namin na drummer din. Sinubukan din naming hiramin ang komposisyon ng barkada ng bokalista namin na <em>"JAICA" </em>at<em> "Pakinggan Mo"</em>. Nagkompose na rin kami ng isang kanta, ang <em>"Elebenpipty"</em>, na siyang ginamit ng ex-vocalist namin na si Von para sa nililigawan niya. Dahil sa makalaglag-nunal at makakurot-pusong kantang yun ay sinagot siya ng babae. At simula noong tinugtog namin yun ay hindi na kami muling nakatugtog dahil sa kawalan ng band studio sa Meycauayan. May nakita man kaming studio 'di kalayuan sa amin, lagi namang sarado at walang tao. Kaya halos magi-isang taon din kaming tuyot at nangungulila sa libangan namin na tinuring na naming parte ng mga buhay namin. Parang tinangalan mo ng kalayaan ang kaibigan namin na uminom ng Red Horse araw-araw.</span><br />
<br />
<span style="font-size: x-small;"><em>"Kaso nga lang ngayon, matatapos na ang school year natin -- pati itong kanta. May ibang magta-transfer na, 'di na kumpleto ang barkada. Pero sana lang walang kalimutan, kahit na maghihiwalay na...."</em></span><br />
<span style="font-size: x-small;"><em> </em></span><br />
<span style="font-size: x-small;"><em> </em>Ngayon, nakakita muli kami ng isang studyong sumulpot sa may building ng Maristel. Hindi lang siya band studio, recording studio din – matutupad na ang balak naming i-record ang mga kanta namin at pakinggan ang mga kabulsyitan namin. Pero ngayon, abala naman kami sa aming mga ginagawa: si JR ay abala (daw) sa pag-aaral, si EgBoy ay bagamat nasa bahay lang, hindi naman mahagilap. Ganoon din si Carvin na kahit anino, hindi mo na makita. Ako naman ay abala sa trabaho ko sa isang call center company. Pero ‘di bale, darating din ang panahon na mabubuo muli kaming apat (o lima, kapag kinaya ng isang alburotong tsonggo ang kalokohan namin) at gagawa muli ng musika na siyang nagdala sa aming apat ng kaligayahan at kuntento sa buhay. Rakenrol! Θ</span>mamamataylanggamhttp://www.blogger.com/profile/07779999320442300480noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1628748412187104479.post-20505042601868104532011-07-09T11:55:00.000-07:002011-07-09T11:55:26.151-07:00Calaguas Island -- The New Boracay? Weh, Di Nga?<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEig8VEm_-L-PtC-uI5_NADGhDlIhlQYKKJFnabaG6f_ZtzjSM2AO16pPYQDbaazl6u9LP_4_QGpbAm6PtsExhqA1gJPPGKYxHl8B8Hhu9MK09TjQ-Pz1mupyaLJdFz9nrCwTrlRccGZTNgS/s1600/Calaguas+Island.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="475" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEig8VEm_-L-PtC-uI5_NADGhDlIhlQYKKJFnabaG6f_ZtzjSM2AO16pPYQDbaazl6u9LP_4_QGpbAm6PtsExhqA1gJPPGKYxHl8B8Hhu9MK09TjQ-Pz1mupyaLJdFz9nrCwTrlRccGZTNgS/s640/Calaguas+Island.jpg" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Calaguas Island (Mahabang Buhangin), Camarines Norte, Philippines</td></tr>
</tbody></table><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: xx-small;">July 9, 2011</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif; font-size: x-small;"> <span style="font-size: small;">Kaninang hapon ay nagpamalas na naman ng lupit ng hangin at ulan ang panahon kaya hindi na naman ako naka-labas ng bahay para tumambay sa aming '<i style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">Irog's Grill</i><span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">' at makapanigarilyo kasam ang mga barkada ko. So no choice, manonood na lamang ako ng telebisyon since okupado na ng Nanay ko ang computer. While scanning for a good TV program, napalipat ako sa channel 11 kung saan ay pinapalabas ang Reel Time special titled '</span><b style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><i>Misteryo sa mga Paraiso'</i></b><span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"> starring Tado Jimenez na komedyante sa Pilipinas at si Patani na sumali sa isang reality contest na Survivor. At kahit hindi ko naabutan ang umpisa, pinag-tiyagaan ko na lang panoorin tutal puro game shows ang namamayagpag sa ibang channels.</span></span></span></div><div style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif; text-align: justify;"><br />
</div><div style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif; font-size: small;"> Nagsimula ang naabutan ko na palabas sila Tado at Patani sa isang parang school building at nagvideo sila ng kanilang mensahe (namamaalam? hindi ko alam) bago sila sumakay sa isang van para bumiyahe ng gabi. Bigla tuloy akong naingit -- mahilig kasi akong bumiyahe ng gabi o basta madilim pa. Although nakakatakot dahil wala kang makikita sa dinadaanan mo at baka may kasama kang hindi mo nakikita, masarap lang panoorin ang mga lugar na nadadaanan mo ng tahimik at sakop ng ilaw. Anyway, una daw na destinasyon nila ay ang hometown province naming mag-anak na <b>Camarines Norte</b>. Ang 'misyon' daw nila sa CamNorte ay hanapin ang pinaka-matanda at unang rebulto o monumento ng ating pambansang bayaning si Dr. Jose Rizal. Una nilang pinuntahan ay ang bayan ng Paracale sa Camarines Norte. Hindi ko na matandaan ang mga pinuntahan nila doon o ginawa pero may punchline si Tado rito na 'napansin kong bisyo ng mga kalalakihan dito ay ang magtanggal ng damit pang-itaas' sabay tutok ng camera sa mga usiserong lalaki na 85% nito ay mga nakahubad. Habang commercial, tinawagan ng Nanay ko ang mga kaklase niya noong High School para ipaalam na ang ipinagmamalaking isla ng kanilang lalawigan ay ang pinapalabas sa TV. </span></div><div style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif; text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif; font-size: small;"><span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"> After the commercial, pinakita na pasakay ang dalawa sa isang bangka patungo sa isang isla sa Camarines Norte. Habang sinusulat ko 'tong blog entry na ito ngayon, bigla kong nakalimutan ang pangalan ng isla na 'yun na kanina pa ako banggit ng banggit dahil sa natatawa ako sa pangalan. Ba.....Baca....argh! Ah basta, tumawid sila ng dagat patungo sa isla na sinasabi ko. Basta ang paliwanag ng isang taga-roon kung bakit ganoon ang pangalan ng isla, ang sabi ay dati raw ay sakop ng isang rare na puno ang isla na yon na sa Camarines Norte mo lang makikita. At nang hindi nila mahanap ang nasabing rebulto, bumalik sila sa Paracale at bumiyahe patungong Daet, ang capital city ng Camarines Norte at kung saan din lumaki ang pamilya ng Nanay ko. Habang binabaybay nila ang Daet, naalala ko yung huli kong uwi sa probinsiya which is uhm.....five years ago? Marami na palang pinagbago ang dating sanctuary ko kapag naiingayan ako sa Maynila. Ang natatandaan ko pa noon, tricycle lang ang main transportation ng mga tao doon at hindi uso ang dyip. At kahit saang angulo ka tumutok, puro sariwang hangin ang malalanghap mo. At nang lapitan nila ang Governor ng CamNorte, itinuro niya ang hinahanap nilang monumento ni Rizal na wala man lang iskulptura ni Rizal.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><span style="font-size: small;"><a href="http://farm1.static.flickr.com/208/521973571_eb8b58039b.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="200" src="http://farm1.static.flickr.com/208/521973571_eb8b58039b.jpg" width="150" /></a></span></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-size: small;">Dr. Jose Rizal's Monument in Daet</span></td></tr>
</tbody></table><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif; font-size: small;"><span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"> Matapos nilang kuhanan ng pictures at videos ang monumento-slash-rebulto-slash-shrine ni Dr. Rizal, may nakapagsabi sa kanila na residente ng Daet na kung nagta-travel trip sina Tado at Patani ay sulitin na ang pagbiyahe nila rito at puntahan ang isang isla doon na sinasabing magpapataob sa Boracay beaches ng Visayas. Taray -- napalakad lang si Ate ay may isang sentence pa siyang binitawan sa telebisyon! Anyway, ang sumunod na eksena ay nasa <b>Calaguas Islands </b>na nga sila Tado. Una kong puna sa beaches na ito ay -- ang liliwanag ng mga beaches nila! Ayon kay Tado, 17 daw na islands ang Calagua at pwede kang mag-island hopping kung trip mong magsayang ng gasolina ng bangka. Ayon din kay Tado, ang isla raw ng <i>Mahabang Buhangin </i>ang pinaka-sikat </span></span><span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif; font-size: small;"><span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">na beach sa Calagua. Habang nagtatakbo ang dalawang host sa beach at gumugulong na parang mga napapanood mo sa mga pelikula, manghang-mangha kaming tatlo ng Nanay ko at ang kasambahay namin sa ganda at liwanag ng tubig ng beach. Halata mong 'untouched' o bihira dayuhin ng tao ang Calagua dahil sa linis ng beach na ito na walang kakalat-kalat 'di tulad ng Boracay o ng iba pang beach na madalas dayuhin ng tao. Kitang-kita naman ang ebidensya sa litrato sa lahat kung gaano ka-ganda ang isla, di'ba?</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif; font-size: small;"><span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><br />
</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif; font-size: small;"><span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"> It's no secret na marami talagang magagandang beaches sa Pilipinas, at 40% dito ay hinihintay na lamang na madiskubre ng tao. Sana naman kung saka-sakaling bebenta sa mga turista ang Calaguas Islands, ay huwag nilang babuyin ang isla at panatilihin nila ang ganda ng labing-pitong isla. Kaya kung naghahanap kayo ng mapaglalanguyan na hindi nagkukumahog sa dami ng tao, try niyong pumunta sa Calaguas Islands at masdan ang kagandang ini-regalo sa atin ng Panginoon. Pramis, sulit ang mahabang biyahe!</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif; font-size: small;"><span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><br />
</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif; font-size: x-small;"><span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><span style="font-size: xx-small;">~ at hanggang ngayon...............hindi ko pa rin maalala ang pangalan ng isla na pangalawang pinuntahan nila Tado. Kainis.</span></span></span></div>mamamataylanggamhttp://www.blogger.com/profile/07779999320442300480noreply@blogger.com0